ممکن است دوستان و آشنایان نظرهای عالی درباره مشکلات شخصی شما دهند! اما کمک آن ها کیفت مشابه درمان را ندارد. روان درمانی به درمان حرفه ای توسط شخصی که دارای آموزش های ویژه است اشاره دارد. امروزه سرچشمه سردرگمی های رایج درباره ی روان درمانی، گوناگونی در شیوه ومشاغل پیشنهاد شده ی در دسترس برای  کمک به اشخاص می باشد.

روان شناسی و روان پزشکی حرفه اصلی است که شامل ارائه هرچیزی که باعث سلامت روان می شود است. درمان نیزبه وسیله مددکاران اجتماعی ، پرستاران بخش روانپزشکی ،مشاورین و درمانگران خانواده ارائه می شود. در ادامه به انواع حرفه ها و متخصصین سلامت روان خواهیم پرداخت.

روانشناسان

دو دسته از روانشناسان می توانند درمان ارائه دهند. هرچند که تمایز بین آن ها تئوریک تر از روانشناسان بالینی  و مشاورین روانشناس در تشخیص و شیوه درمان اختلالات روان شناسی و مشکلات رفتاری روزمره است.

در این نظریه ،آموزش روانشناسان بالینی شامل درمان کامل اختلالات می شود. آموزش مشاورین به سمت درمان سازگاری با مشکلات روزمره و عادی افراد می گردد.

بین روانشناس بالینی، مشاورین روانشناس در پرداختن به مهارت وخدماتی که به مراجعین خود می دهند اشتراکات زیادی وجود دارد.

در هر دو دسته روانشناسی نیاز به دریافت مدرک دکتری می باشند

مدرک دکتری روانشناسی مستلزم گذراندن 5تا7 سال آموزش پس از مدرک لیسانس است. روند اخذ قبولی برای برنامه دکترای روانشناسی بالینی بسیارپر رقابت است (اندازه مدرسه پزشکی رقابت وجود دارد)

روانشناسان بیشترآموزش های خود را در مجموعه دانشگاهی می بینند. هرچند که آنها 1 الی 2 سال دوره خدمت انترنی خود را در شرایط بالینی مانند بیمارستان آغاز می کنند. در مقایسه با روان پزشک احتمال دارد آن ها بیشتر از شیوهای رفتاری و کمتر روانکاوی استفاده کنند. روانشناسان مشاوره بالینی همچنین آزمایشات روان شناسی ،روان درمانی و تحقیقات را رهبری می کنند.

روانپزشکان

روانپزشکان، پزشکانی هستند که تخصصشان درمان اختلال های روانی است. بسیاری از روانشناسان نیز مشکلات رفتاری هر روزه را درمان می کنند. هر چند درمقایسه با روانشناسان، روان پزشک زمان بیشتری را به اختلالات نسبتا شدید (اسکیزوفرنی و اختلال خلقی) و زمان کمی را به مشکلات هر روزه زناشویی ،فامیلی ،کاری و مدرسه اختصاص می دهند

روان پزشکان دارای مدرک دانشگاهی هستند. آموزش های فارغ تحصیلی آن ها نیازمند 4 سال دوره در دانشکده پزشکی و 4 سال دوره کار آموزی و اقامت در بیمارستان تایید شده است.

از آن جایی که دوره کار در دانشکده پزشکی اساسا برای همه دانشجویان ضروری و یکسان است، چه بخواهند سراغ جراحی ،پزشکی کودکان یا روان پزشکی بروند آموزش روان درمانی در حین دوران اقامتشان رخ می دهد.

در ارائه خدمات درمانی ،روان پزشکان بطور فزاینده ای به دارو تاکید دارند. حقیقتا در یکی از تحقیقات اخیر که در بیش از 14000 ملاقات با روانپزشکان تنها 29% این ملاقات ها شامل ارائه برخی روش های درمانی به غیر از نسخه وکنترل به وسیله دارو هستند.

کمتر از یک دهه پیش، رقم آن 44%،ملاقات بود بنابراین روشن است که روانپزشکان شیوه گفتار درمانی و مداخله درمانی را به مرحمت درمان های دارویی رها کردند .

دیگر متخصصان سلامت روان

مددکاران و پرستاران روان پزشکی که معمولا که به عنوان بخشی از گروه درمانی به همراه روانشناسان و روانپزشکان کار می کنند. آان ها ممکن است مدرک لیسانس یا فوق لیسانس را در این زمینه داشته باشند. این افراد نقش بزرگی را در درمان بیماران دارند

مددکاران اجتماعی روان درمانی عموما مدرک فوق لیسانس دارند. این افراد به طور معمول با بیمار و خانواده به منظور تعامل  در زمان  بازگشت بیمار به جامعه تلاش می کنند.

اگرچه مددکاران اجتماعی که بطور سنتی در بیمارستان ها و اژانسهای خدمات اجتماعی فعالیت می کنند ولی بسیاری از آن ها مجوز مستقل، پزشک خصوصی که طیف گسترده ای از خدمات درمانی را ارائه می دهند را دارا هستند.

انواع مختلف مشاورین نیز خدمات درمانی ارائه می دهند. مشاورین معمولا در مدرسه،دانشگاه و اژانس های خدمات انسانی (مرکز جوانان ،مرکز سالمندان ،مراکز تنظیم خانواده و…) پیدا می کنید.

مشاورین معمولا مدرک فوق لیسانس دارند. عموما متخصص در انواع مختلفی از مشکلات مانند:

• مشاوره فنی حرفه ای
• مشاوره زناشویی
• مشاوره توان بخشی
• و مشاوردر مورد سو مصرف مواد مخدر هستند

همانند مددکاران اجتماعی ،برخی از ان ها مجوز مستقل و تخصص خصوصی که ارائه دهنده خدمات گوناگون برای مراجعین گوناگون است

درمانگر ازدواج و خانواده عموما مدرک فوق لیسانس دارند، که ان ها را اماده کار با زوج هایی که تجربه مشکلات ارتباطی یا خانواده های ناکارآمد دارند آماده می کند

پریا مریخی

نویسنده، مترجم و کارشناس تولید محتوا