تشنج رویدادهای عصبی هستند که شدت آن از خفیف تا مرگبار متغیر است. در حالی که برای دیدن تشنج در سگ ها می‌تواند بسیار هولناک باشد، بسیار مهم است که مالکان در هنگام تشنج در سگ ها آرام بمانند و بلافاصله با دامپزشک یا بیمارستان اورژانس دامپزشکی محلی خود تماس بگیرند.

اگر شماهم جزء آن دسته از افرادی هستید که به تازگی سرپرستی یک سگ را بر عهده گرفته اید، پیشنهاد می‌کنیم نگاهی به مقاله “راهنمای کامل برای کسانی که تا به حال سگ نداشته اند!” بیندازید.

تشنج در سگ چیست؟

تشنج در سگ ها اختلالات غیرارادی موقتی در عملکرد طبیعی مغز است که معمولاً با فعالیت غیرقابل کنترل ماهیچه همراه است. تشنج، شایع‌ترین شرایط عصبی گزارش شده در سگ‌ها است.

صرع در سگ چیست؟

صرع در سگ‌ها زمانی است که سگ دچار حملات مکرر تشنج می‌شود. این تشنج‌ها می‌توانند یک رویداد منفرد یا به صورت گروهی یا خوشه‌ای باشند. فراوانی تشنج در سگ‌های مبتلا به صرع می‌تواند غیرقابل پیش بینی و نادر باشد یا در فواصل زمانی منظم رخ دهد.

انواع تشنج در سگ

شایع‌ترین نوع تشنج در سگ‌ها، تشنج عمومی است. که به عنوان تشنج بزرگ نیز شناخته می‌شود و کل بدن را درگیر می‌کند. سگی که دچار تشنج عمومی شده است ممکن است از چند ثانیه تا چند دقیقه هوشیاری خود را از دست داده و تشنج کند.

تشنج کانونی یا تشنج جزئی، تنها بخشی از مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد. این باعث می‌شود که تنها یک اندام یا نیمی از بدن سگ دارای حرکات غیرعادی باشد. ممکن است تشنج کانونی چند ثانیه طول بکشد و سپس به یک تشنج عمومی تبدیل شود.

نوع دیگر تشنج، تشنج روانی حرکتی است که باعث رفتارهای عجیب و غریب می‌شود که چند دقیقه طول می‌کشد. این می‌تواند از تعقیب دم سگ شما تا حمله به یک شی خیالی متغیر باشد. تفاوت اصلی بین تشنج روانی حرکتی و رفتار عجیب این است که یک تشنج روانی حرکتی هر بار منجر به یک رفتار مشابه می‌شود.

در نهایت، سگ ها ممکن است نوعی تشنج به نام صرع ایدیوپاتیک را تجربه کنند. این زمانی است که علت تشنج سگ ناشناخته است. این معمولا برای سگ‌های بین شش ماه تا شش سال اتفاق می‌افتد. اگرچه هر نژادی از سگ ممکن است تشنج داشته باشد، نژادهای کمی وجود دارند که مستعد ابتلا به صرع ایدیوپاتیک هستند. این نژادها عبارتند از:

• چوپان استرالیایی
• بیگل‌ها
• تروورنس بلژیک
• کولی‌های مرزی
• کولی‌ها
• ژرمن شپرد
• لابرادور رتریورها

صرف نظر از نوع آن، تشنج معمولاً برای سگ‌ها و صاحبان آنها یک علامت هشدار است. درک علل، علائم و گزینه‌های درمانی به شما کمک می‌کند تا وضعیت سگ خود را بهتر درک کرده و مدیریت کنید.

علائم و نشانه های تشنج در سگ ها

علائم و نشانه‌های تشنج در سگ‌ها ممکن است بسته به نوع تشنج متفاوت باشد، اما بیشتر تشنج‌ها باعث ناراحتی سگ‌ها می‌شوند. علائم تشنج در سگ‌ها به سه حالت قبل از تشنج، تشنج و بعد از تشنج تقسیم می‌شود.

حتماً مقاله “راهنمایی کامل درباره انواع سرطان سگ ها” را هم مطالعه کنید.

علائم حالت قبل از تشنج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• خیره به فضا
• بی‌قراری
• رفتار چسبناک
• ضربه زدن به هوا (گاهی اوقات به عنوان “گاز زدن مگس” شناخته می‌شود)
• دور زدن
• صداهای عجیب و غریب
• ترشح بزاق
• استفراغ
• مردمک‌های گشاد شده

علائم حالت تشنج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بی‌هوشی
• عدم پاسخگویی
• تکان دادن یا دست و پا
• سفتی پاها
• سر پشت قوس دار
• الگوی تنفس غیر طبیعی
• حرکات جویدن
• ترشح بیش از حد بزاق
• ادرار و مدفوع

علائم پس از تشنج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• سرگردانی
• گیجی
• ضعف
• آتاکسی (راه رفتن تکان دهنده یا ناهماهنگ)
• تنبلی
• بیش فعالی
• تشنگی
• گرسنگی
• خستگی

تشنج می‌تواند از چند ثانیه تا چند دقیقه طول بکشد. ممکن است در اولین باری که سگ شما دچار علائم قبل از تشنج شد، متوجه علائم حالت قبل از تشنج نشوید. با این حال، در صورت تکرار تشنج، سعی کنید هر گونه تغییر در رفتار را بلافاصله قبل و بعد از تشنج پیگیری کنید. این به پزشک شما در تشخیص کمک می‌کند.

خود تشنج بسته به نوع آن می‌تواند کل بدن یا فقط یک ناحیه از بدن را تحت تاثیر قرار دهد. در تشنج گرند مال، سگ‌ها معمولاً با سفتی کامل بدن خود را نشان می‌دهند. پاها سفت به نظر می‌رسند و سرها ممکن است به عقب خم شوند. این سگ‌ها همچنین ممکن است اندام خود را تکان دهند یا دست و پا بزنند، انگار که در حال دویدن هستند، همچنین حرکات جویدن، ترشح بزاق و در برخی موارد ادرار یا مدفوع انجام می‌دهند. علیرغم این فعالیت، سگ‌ها اغلب بیهوش هستند و در طول تشنج واکنشی نشان نمی دهند.

در تشنج جزئی، علائم ممکن است به یک اندام یا قسمتی از بدن محدود شود. مثلاً ممکن است سر به یک طرف بچرخد، یا یک پا تکان بخورد.
در برخی موارد، تنها علامت ممکن است پلک زدن مکرر یک یا هر دو چشم سگ شما یا خیره شدن خالی به فضا باشد. حرکات جویدن، ترشح بزاق، سرگردانی، عدم پاسخگویی، پرخاشگری، پارس کردن و گاز گرفتن یا لیسیدن بیش از حد هوا ( گاز گرفتن مگس ) نیز ممکن است رخ دهد.

پس از پایان تشنج، سگ‌ها اغلب علائم پس از تشنج را تجربه می‌کنند. اینها می‌توانند متفاوت باشند، اما می‌توانند شامل بی‌قراری، ضعف، بی‌نظمی، نفس نفس زدن، بیش فعالی، خستگی و حتی پرخاشگری بی‌دلیل باشد. این علائم می‌توانند از چند دقیقه تا 24 ساعت ادامه داشته باشند.

علت تشنج در سگ چیست؟

سگ‌ها به دلایل زیادی دچار تشنج می‌شوند، از صرع ایدیوپاتیک گرفته تا سموم ناشی از اختلالات ساختاری مغز و شرایط متابولیک.

اختلالات ساختاری مغز مانند تومورها، نقایص مادرزادی، آسیب‌های مغزی، عفونت‌ها، بیماری‌های التهابی، بیماری‌های دژنراتیو مغزی و سکته‌های عروقی همگی می‌توانند باعث تشنج شوند.

اختلالات متابولیک همچنین می‌تواند باعث تشنج شود، از جمله بیماری شدید کبدی و کلیوی، عدم تعادل سدیم یا کلسیم خون، اختلالات هورمونی، قند خون پایین و فشار خون بالا. علاوه بر این، چندین سم نیز می‌توانند باعث تشنج در سگ شوند.

علت تشنج در سگ‌ها همیشه مشخص نیست. اگر دامپزشکان سایر علل بالقوه تشنج را رد کرده باشند، سگ‌ها مبتلا به صرع ایدیوپاتیک تشخیص داده می‌شوند، به این معنی که علت زمینه‌ای آن قابل شناسایی نیست.

تشخیص تشنج در سگ

تشخیص تشنج در سگ‌ها مستلزم تایید دامپزشک مبنی بر اینکه سگی تشنج داشته است و پس از آن تجزیه و تحلیل کامل برای تعیین علت اصلی آن انجام می‌شود. تشنج در ابتدا بر اساس توضیحات مالک و معاینه تشخیص داده می‌شود. در صورت امکان، از یک دوست یا یکی از اعضای خانواده بخواهید که با خیال راحت از فعالیت تشنج سگ شما فیلم بگیرد، زیرا این به دامپزشک کمک می‌کند تا وضعیت سگ شما را به درستی تشخیص دهد.

سپس دامپزشک سگ شما را معاینه فیزیکی و عصبی کامل می‌کند. آنها به دنبال هر گونه ناهنجاری هستند که ممکن است آنها را در جهت علت اصلی سوق دهد. در بسیاری از موارد، دامپزشک آزمایش‌های معمول آزمایشگاهی و تصویربرداری تشخیصی، مانند رادیوگرافی قفسه سینه (برای جستجوی شواهد سرطان) را توصیه می‌کند. بر اساس این نتایج، دامپزشک شما ممکن است آزمایش‌های اضافی مانند MRI، آزمایش خون برای جستجوی نشانه‌های سموم یا اختلالات متابولیک و جمع‌آوری مایع مغزی نخاعی را برای تشخیص التهاب یا عفونت‌های مغزی پیشنهاد کند. این آزمایش‌های تشخیصی پیشرفته‌تر معمولاً توسط یک متخصص مغز و اعصاب دامپزشکی یا متخصص داخلی انجام می‌شود.

برخی از بیماری‌ها و شرایط، مانند اختلالات دهلیزی و اختلال خواب REM، می‌توانند شبیه علائم تشنج باشند. دامپزشک شما همچنین ممکن است آزمایش برای این شرایط را پیشنهاد دهد، زیرا تشخیص دقیق بهترین راه برای دریافت درمان مناسب سگ شما است.

تشخیص تشنج در سگ‌ها می‌تواند زمان بر باشد. پس از تشخیص وقوع تشنج، دامپزشکان به دنبال علت اصلی تشنج هستند. این می‌تواند به آزمایش‌های متعدد نیاز داشته باشد و در برخی موارد، به هیچ وجه نمی‌توان علت زمینه‌ای را تعیین کرد.

آیا تشنج برای سگ ها دردناک است؟

نه، تشنج برای سگ دردناک نیست. اگرچه بسیاری از تشنج‌ها خشن به نظر می‌رسند، اما سگ آسیبی نمی‌بیند. بزرگ‌ترین خطر این است که هنگام تشنج، از روی زمین بیفتند یا چیزی را بر روی خود بکوبند. سگ‌ها ممکن است پس از تشنج دچار وحشت یا گیجی شوند زیرا نمی‌توانند به طور کامل بفهمند چه اتفاقی برایشان افتاده است.

آیا تشنج برای سگ خطرناک است؟

اگرچه یک تشنج منفرد اغلب خطرناک نیست، اما تشنج‌های خوشه‌ای، تشنج‌های متعدد در مدت زمان کوتاه، یا تشنجی که بیش از چند دقیقه ادامه یابد، می‌تواند منجر به افزایش دمای بدن سگ شود. این افزایش دمای بدن، هایپرترمی نامیده می‌شود که مجموعه‌ای از مسائل و نگرانی‌های خاص خود را دارد، بنابراین مراقب افزایش دمای سگ خود باشید.

وضعیت صرع، یک وضعیت بسیار جدی و تهدید کننده زندگی، زمانی رخ می‌دهد که تشنج بیش از پنج دقیقه طول بکشد. بدون کمک داروهای ضد تشنج داخل وریدی برای توقف فعالیت تشنج، این امکان وجود دارد که سگ آسیب غیرقابل برگشت مغزی و احتمالاً مرگ را متحمل شود. اگر سگ شما علائمی از وضعیت صرع را نشان دهد، دریافت فوری درمان از دامپزشک ضروری است.

درمان تشنج در سگ

درمان تشنج سگ شما تا حدی به علت اصلی آن بستگی دارد. به عنوان مثال، درمان برای یک مورد مشکوک به سمیت با درمان یک آسیب مغزی تروماتیک یا اختلال متابولیک متفاوت است.

در برخی موارد، رسیدگی به علت زمینه‌ای، فعالیت تشنج را متوقف می‌کند. در برخی دیگر، دارو برای کنترل تشنج سگ شما مورد نیاز است. به طور معمول، دامپزشکان درمان تشنج را توصیه می‌کنند اگر بیشتر از هر شش تا هشت هفته اتفاق بیفتد، اگر تشنج‌های متعدد به سرعت یکدیگر را دنبال کنند (تشنج “خوشه‌ای”)، یا اگر تشنج‌های متعدد در عرض 24 ساعت رخ دهد.

رایج‌ترین داروهای موجود برای درمان تشنج در سگ‌ها لوتیراستام (کپرا)، فنوباربیتال و برومید پتاسیم است. Levetiracetam اغلب اولین دارویی است که به دلیل حداقل عوارض جانبی توصیه می‌شود. فنوباربیتال همچنین ممکن است اولین دارویی باشد که توصیه می‌شود، اگرچه ممکن است تا دو هفته طول بکشد تا اثر کند. برمید پتاسیم را می‌توان به تنهایی یا همراه با لوتیراستام و یا فنوباربیتال استفاده کرد. گاباپنتین گاهی اوقات برای درمان تشنج استفاده می‌شود، اما در حال حاضر بیشتر به عنوان یک داروی ضد درد استفاده می‌شود.

اگر این داروها منجر به عوارض جانبی جدی شوند یا به خودی خود بی‌اثر باشند، دامپزشکان ممکن است زونیسامید و در موارد تشنج شدید در زمانی که سگ در بیمارستان است، دیازپام وریدی (والیوم) را تجویز کنند. دیازپام همچنین می‌تواند به عنوان یک شیاف رکتوم در خانه برای کنترل تشنج‌های شدید “سریع” استفاده شود.

بهبود و مدیریت تشنج در سگ ها

مدیریت اختلالات تشنج در سگ ها همیشه ساده نیست. بسته به شرایط زمینه‌ای، می‌توانید انتظار ملاقات‌های بعدی، تنظیم داروها و درمان‌ها و درمان های اضافی را داشته باشید. در موارد صرع ایدیوپاتیک، ممکن است دارو برای کنترل تشنج سگ شما زمان ببرد و در برخی موارد، کنترل تشنج با دارو ممکن نیست. همچنین مهم است که سگ خود را برای هر گونه عوارض جانبی بالقوه خطرناک دارو، مانند آسیب کبد و کلیه تحت نظر داشته باشید.

تشنج‌های ناشی از یک بیماری زمینه‌ای اغلب نیاز به آزمایش‌های اضافی، ویزیت‌های دامپزشکی و داروها برای مدیریت هر دو بیماری و سایر عوارض جانبی و علائم دارند. تعداد دفعات بازدیدهای بعدی با توجه به شرایط زمینه‌ای تعیین می‌شود.

دفعات و مدت تشنج سگ خود را با ثبت تاریخ، زمان و مدت زمان کنترل کنید و همچنین ثبت تشنج در صورت امکان به دامپزشک شما کمک خواهد کرد. با این حال، مگر اینکه سگ شما در خطر صدمه زدن به خودش باشد، صاحبان هرگز نباید سگ خود را در طول تشنج لمس یا نگه دارند. این می‌تواند منجر به صدمات ناخواسته مانند گاز گرفتن شود، زیرا سگ‌ها ممکن است به طور مستقیم قبل، در حین و بعد از تشنج از اعمال یا محیط اطراف خود آگاه نباشند.

چگونه از تشنج در سگ جلوگیری کنیم؟

بیشتر علل تشنج در سگ‌ها قابل پیشگیری نیستند. دور نگه داشتن سگ از سموم خانگی به جلوگیری از تشنج مرتبط با مسمومیت کمک می‌کند، اما در بیشتر موارد، شرایط زمینه‌ای قابل اجتناب نیست. با این حال، بازدیدهای منظم دامپزشکی، یک رژیم غذایی متعادل و ورزش، سگ شما را در سلامتی خوب نگه می‌دارد و شانس او ​​را برای پیش‌آگهی خوب افزایش می‌دهد.

جمع بندی

اکثر موارد تشنج در سگ‌ها قابل پیشگیری نیستند، اما مراقبت‌های دامپزشکی مناسب و معاینات منظم دامپزشکی ممکن است به دامپزشک شما کمک کند تا علائم هشدار دهنده اولیه برخی از بیماری‌های زمینه‌ای را که می‌تواند باعث تشنج در سگ شود، پیدا کند.

سئوالات متداول

پیشنهاد می‌کنیم مقالات زیر را نیز ذخیره کنید و مطالعه کنید.

• آیا سگ ها می توانند گوشت خام بخورند؟
• دلایل خاک خوردن سگ ها
• انسداد روده در سگ ها | درمان و پیشگیری
• ۱۰ نکته برای پیاده روی سگ در فضای باز

admin