آریانا لشکری، دختر ۱۶ سالهی نورآبادی توسط پدرش و با اسلحهی شکاری به قتل رسید. این اتفاق روز دوشنبه 6 تیر ماه 1401 در خانهی مادربزرگ پدری او رخ داده است. پدرش در اعترافات صورت گرفته علت ارتکاب قتل را، اختلاف با دخترش دانست. اما برخی از دوستان و اطرافیان نزدیک علت این اتفاق را رابطهی عاشقانه دانستهاند.
اگرچه نقش تعصب و واژههایی همچون غیرت در حادث شدن چنین اتفاقی انکارناپذیر است و همواره موضوعاتی همچون آبرو، غیرت و نظرات و قضاوت دیگران در مورد زندگی، رفتار و حرکات ما، همواره فاجعه آفرین بوده است اما بی تردید عدم آگاهی و شناخت والدین از فرزندانشان، الگوهای رفتاری، توقعات و خواستههای آنها و تعامل درست و سازنده میتواند بستری را فراهم کند که نزدیکی، صمیمیت و دوستی که لازمهی تداوم رابطه بین والدین و فرزندان است از بین برود و سبب بروز اختلاف و در نهایت منجر به وقوع فجایعی این چنینی شود.
ممکن است این روزها احساس کنید که تأثیر زیادی بر روی فرزندتان ندارید، اما رفتار نوجوانان با استحکام پیوند آنها با والدینشان ارتباط زیادی دارد.
در مقابل، روابط ضعیف یا متعارض والدین و فرزند نوجوانشان با روابط جنسی، مصرف مواد مخدر و الکل، مشارکت نوجوان در اعمال خشونت آمیز (به عنوان مجرم یا قربانی) و خودکشی مرتبط است.
فهرست
به یاد داشته باشید که شما هم ولی و هم دوست فرزندتان هستید.
نوجوانان می خواهند از این بایت خیالشان راحت باشد والدینشان آنها را درک میکنند، از آنها قدردانی میکنند و بدون توجه به هر اتفاقی آنها را دوست دارند – بنابراین آنها می خواهند رابطهشان با والدینشان دوستانه باشد. اما آنها همچنین باید احساس کنند که کمی استقلال دارند، بنابراین گاهی اوقات ممکن است کمی احساس طرد شدگی کنید. اگر بتوانید صمیمیت و نزدیکی خود را به گونهای قابل قبول هدایت کنید که برای امر و نهی به فرزندتان از نقش خود به عنوان ولی استفاده نکنید، احتمال بیشتری دارد که سر صحبت را باز کند و اتفاقات را با شما در میان بگذارد.
آیا برقراری یک رابطهی دوستانه و صمیمی، احترام نوجوان شما را نسبت به شما از بین میبرد؟ نه. آیا شما به دوستان خود احترام نمیگذارید و از نظر عاطفی برای کسانی که واقعاً در کنار شما هستند ارزش قائل نیستید؟ اگر برای نوجوان خود احترام، توجه و ارزش قائل شوید، متقابلا نوجوان شما هم همین رفتار را با شما خواهد داشت.
هر چقدر که بخواهید به نوجوان خود نزدیک شوید، گاهی اوقات مجبور خواهید بود به او نه بگویید. اما گاهی اوقات نوجوان شما به دنبال تعیین محدودیتهایی است که نمیتوانند برای خود تعیین کنند. گاهی اوقات لازم است به ارزشهای خود پایبند باشید و نه بگویید، چه برای شرکت در یک مهمانی یا تا دیر وقت بیدار ماندن. و البته، گاهی اوقات نوجوان شما میتواند از راهنمایی شما برای ارائه راه حل برد-برد استفاده کند که نگرانیهای شما را مرتفع کند.
برای فرزندان خود وقت بگذارید.
چند دقیقه گفتگو در حالی که بعد از شام یا درست قبل از خواب در حال تمیز کردن منزل هستید، میتواند شما را در جریان امور قرار دهد و یک ارتباط صمیمانه برقرار کند. حتی نوجوانانی که به نظر میرسد فراموش کردهاند که والدینشان چه کسانی هستند در 23 ساعت دیگر شبانه روز، معمولاً در زمان خواب، به خوبی از یک گفتگوی دوستانه و شب بخیر گفتن استقبال میکنند. علاوه بر این گفتگوهای کوتاه روزانه، یک برنامهی هفتگی منظم برای انجام کاری خاص با نوجوان خود تنظیم کنید، حتی اگر این کار فقط برای خوردن بستنی یا پیاده روی دونفره باشد.
نقش خود را به عنوان یک ولی، فعالانه و به درستی ایفا کنید.
با امتناع از پذیرش این نکته که پسر یا دختر شما در حال بزرگ شدن است و به آزادی بیشتری نیاز دارد، باعث سرکشی و اعتراض او نشوید. اما از این که بپرسید بچه هایتان کجا میروند، با چه کسی خواهند بود و چه خواهند کرد، واهمه نداشته باشید. والدین دوستان فرزندان خود را بشناسید تا با فعالیتهای آنها آشنا شوید.
سعی کنید بعد از تعطیل شدن مدرسه آنجا باشید.
خطرناک ترین زمان ممکن برای نوجوانان برای ارتکاب جرائمی همچون مصرف مواد مخدر و رابطه جنسی روزهای تعطیل نیست بلکه روزهای هفته بین 3 تا 6 بعد از ظهر است. اگر میتوانید به برنامهی کاری خود انعطاف دهید. اگر فرزندتان با دوستانش است، مطمئن شوید که تحت نظارت بزرگسالان هستند، نه فقط صرفا یک خواهر یا برادر بزرگتر.
از نوجوانان خود حمایت کنید.
نوجوان شما میخواهد بهترین خودش باشد. وظیفه ما به عنوان والدین این است که از نوجوانان خود در انجام این کار حمایت کنیم. اما انتظار نداشته باشید که فرزندتان به اهدافی که شما برای او تعیین می کنید دست یابد. او باید از هم اکنون با حمایت والدینی که او را دوست دارند و معتقدند که او میتواند هر کاری را که میخواهد انجام دهد، ترسیم اهداف خود را آغاز کند. از احساسات و اکتشافات نوجوان خود حمایت کنید تا شخصیت منحصر به فرد خود را پیدا کند.
خوردن وعده های غذایی با هم را در اولویت قرار دهید.
تا جایی که می توانید هنگام خوردن وعدههای غذایی همه خانواده با هم باشید. در وعدههای غذایی فرصتی عالی برای صحبت در مورد رویدادهای روز، استراحت، تقویت و استحکام روابط است. آنها همچنین بهترین فرصت برای شما هستند تا با زندگی و چالشهای نوجوان خود در ارتباط باشید و به مشکلات آنها پی ببرید. در نهایت، یک عامل مهم در خوشبختی و موفقیت کلی بچهها این است که آنها احساس کنند که هر روز زمانی برای “معاشرت و صحبت” با والدین دارند.
نوجوانان خود را تشویق به خودمراقبتی کنید.
همانطور که نوجوانان به نه ساعت و نیم خواب و رژیم غذایی مناسب احتیاج دارند، قهوه ایده بدی برای نوجوانان است زیرا با الگوهای خواب طبیعی تداخل دارد. تماشای بیش از حد صفحه نمایش، به خصوص در یک ساعت قبل از خواب، تولید ملاتونین را کاهش میدهد و فرآیند خوابیدن را دشوار می کند.
جلسات خانوادگی را ادامه دهید.
جلسات خانوادگی که به طور منظم و در زمان مورد توافق دوجانبه برگزار میشود، فرصتی برای بحث در مورد موفقیتها، نارضایتیها، اختلافات خواهر و برادر، برنامهها و پرداختن به هر موضوعی که به یکی از اعضای خانواده مربوط است فراهم میکند. همه فرصتی برای صحبت کردن دارند. یک نفر در یک زمان بدون وقفه صحبت میکند. همه گوش میدهند و فقط بازخورد مثبت و سازنده مجاز است. برای اینکه نوجوانان سرسخت هم در این جلسات شرکت کنند، این گردهمایی را با مشوقهایی مانند پیتزا یا بستنی بعد از جلسه ترکیب کنید، یا نقشهای مهمی مانند منشی ضبط یا مجری قوانین را به آنها محول کنید.
با نگه داشتن رایانه در فضای مشترک خود، کودکان را ایمن و در ارتباط با خانواده نگه دارید.
پی بردن به کارهایی که نوجوانان آنلاین انجام میدهند برای والدین دشوار است زیرا آنها معمولاً بیشتر از ما درباره رایانه میدانند. اما تحقیقات نشان میدهد که او کمتر وسوسه میشود تا زمانی را صرف کارهایی کند که شما آنها را نمیپسندید در صورتی که رایانه در یک فضای مشترک قرار داشته باشد، جایی که شما میتوانید در آنجا قدم بزنید و به کارهایی که او انجام میدهد نظارت داشته باشید. این روزها بچهها آنلاین زندگی میکنند، اما اگر این فضای آنلاین در قلب خانه شما باشد، او همچنان میتواند با خانوادهاش در ارتباط بماند.
قبل از آماده شدن، نوجوان خود را به سمت مستقل شدن سوق ندهید.
هر نوجوانی جدول زمانی خاص خود را برای تبدیل شدن به یک فرد مستقل دارد. استقلال واقعی شامل روابط نزدیک با دیگران است و هرگز نیازی به سرکشی ندارد. این امر برای فرزند شما اصلا خوب نیست که احساس کند شما او را به سمت مستقل شدن سوق می دهید – این فقط منجر به وابستگی بیش از حد او به گروه همسالان برای تایید شدن میشود. به زمانبندی او احترام بگذارید.
با فرزندان خود توافق کنید.
اگر در شیوهی تربیتی فرزند خود از تنبیه استفاده نکرده باشید، او قطعا به شما نزدیک خواهد بود. چون نمیخواهد اعتماد بین شما را خدشهدار کند، به شما دروغ نمیگوید و معمولا محدودیتهای شما را زیر پا نمیگذارد.
اگر فرزندتان را با تنبیه بزرگ کرده باشید و او قوانین شما را زیر پا بگذارد و به شما دروغ بگوید، چه؟
هیچ وقت دیر نیست که به او کمک کنید مسئولیت پذیری را یاد بگیرد، اما برای شروع، او باید برای رابطه اش با شما ارزش قائل باشد. این بدان معناست که شما باید تنبیه را متوقف کنید و شروع به گوش دادن و برقراری ارتباط کنید. همچنین باید پافشاری کنید که او راههایی برای جبران پیدا کند. این یک حقه است، زیرا تنبیه اوضاع را بدتر میکند، بنابراین او باید روش جبران را انتخاب کند – و با این حال شما همچنان اصرار دارید که او این کار را انجام دهد. نه، این یک تنبیه نیست – راهی برای او برای بهتر کردن اوضاع در هنگام اشتباه کردن است، کاری که همه بزرگسالان باید انجام دهند. اما او فقط در صورتی این موضوع را درک میکند که بخواهد شما را راضی کند، بنابراین اگر برای ایجاد این رابطه نیاز دارید با هم به مشاوره بروید، دریغ نکنید.
حتی بعد از مستقل شدن هم ارتباط صمیمیتان را با او حفظ کنید.
اگر ما نیازهای وابستگی فرزندمان را پذیرفته باشیم و تبدیل شدن او به فردی مستقل را تایید کنیم، او به شدت با ما در ارتباط خواهد بود، حتی اگر تمرکزش بر روی گروه همسالان، همکلاسیها و علایقی که باعث شادی و خوشحالی او میشود، باشد.
برای نوجوانان مناسب است که بخواهند با بزرگتر شدن زمان بیشتری را نسبت به والدین خود با همسالان خود بگذرانند، اما کودکانی که به خوبی در خانواده خود جا افتادهاند به تلاشهای والدین برای حفظ ارتباط پاسخ میدهند. و والدینی که به اندازه کافی با فرزندان خود در مراحل اولیه پیوند برقرار کردهاند، احساس میکنند به اندازه کافی روی نوجوانان خود سرمایه گذاری میکنند تا در ارتباط باقی بمانند، حتی اگر تلاش زیادی لازم باشد.
در طول سالهای نوجوانی برای والدین بسیار مهم است که قطب عاطفی و اخلاقی فرزندان خود باقی بمانند. بچهها شروع به آزمایش روابط صمیمانه در خارج از خانواده میکنند، اما برای انجام موفقیتآمیز این کار، آنها همچنان به این روابط صمیمانه در خانه تکیه میکنند که ثابت بماند. این بدان معناست که یک نوجوان 14 ساله که بیشتر وقتش را در بیرون از خانه میگذراند احتمالاً به دنبال چیزی است که در خانه به دست نمیآورد.
ما باید از فرزندان خود دعوت کنیم تا از نظر عاطفی به ما تکیه کنند تا زمانی که از نظر عاطفی آماده باشند تا به خود متکی شوند. اغلب در فرهنگ ما به نوجوانان اجازه میدهیم وابستگی خود را به خارج از خانواده منتقل کنند که نتایج فاجعه باری به همراه دارد.
واقعاً جای تاسف داره که هر سال شاهد چند نمونه از این قتلها هستیم.
من با همه بخش های مقاله به جزء پارت “سعی کنید بعد از تعطیل شدن مدرسه آنجا باشید.” موافقم. واقعاً این موضوع رو درک نمیکنم، چرا باید یه دختر/پسر دبیرستانی که تازه اول جوونیشه و برای خودش غرور داره، ببینه که اولیاش هر روز میان دنبالش؟؟؟؟؟
اگر خودمونو از عقاید پوسیده و تعصبات بی اساس رها کنیم، دنیا قطعا رنگ و بوی دیگه ای میگیره. ممنون از تلاشتون برای آگاه سازی