هیپی‌های دهه 60 بخش کوچکی در یک دهه پر فراز و نشیب تغییرات اجتماعی بودند. پیشرفت سریع فناوری، انقلاب موسیقی، تئوری‌های مهم توطئه، و جنبش‌های حقوق مدنی ، همگی در دهه 1960 همراه هم شدند و همه‌ی ‌آن‌ها موجی بزرگ ایجاد کردند. پس از سپری شدن نزدیک به بیست سال از شکوفایی پس از جنگ، ترور جان اف کندی در سال 1963 و تشدید جنگ ویتنام زمینه را برای ناآرامی در میان مردم آمریکا فراهم کرد. چشم اندازها در سراسر کشور به سمت آسیب پذیری و حتی بی اعتمادی سوق یافت. از این رو، موجی از اعتراضات، بدبینی‌ها و فعالیت‌های سیاسی به خصوص در میان نسل جوان‌تر شکل گرفت. این دانشجویان با میل شدیدی که برای ابراز وجود داشتند روز به روز تاثیر گذار‌تر می‌شدند و به ضد فرهنگ نمادین دهه 1960 یعنی هیپی‌ها تبدیل شدند.

نقش و نگارهای ضد مد هیپی ، لباس‌های پوشیده شده از چاپ گل، رنگ‌های شاد و تیز، علائم صلح ، موهای بلند و شلوارهای سوخته و پاره اظهارات رادیکال آن‌ها در دنیای مد بودند که آمریکا را به زور در اواسط دهه 1960 به دست گرفتند. تا اینکه در اواسط دهه 70 به هنجار تبدیل شدند. اما چرا این اتفاق افتاد؟ چطور اینقدر سریع اتفاق افتاد؟ این موضوع ارتباط زیادی با پوشاک داشت. این مقاله شرح مختصری از تاریخچه هیپی‌های دهه 60 و ۷۰ میلادی است.

هیپی‌ های دهه ۶۰ چه کسانی بودند؟

اگر این سوال را در اواخر دهه 1960 از یک تاجر می پرسیدید، قطعا تصویر زیبایی از هیپی‌ها را ترسیم نمی‌کرد. به هیپی‌های آن زمان معمولاً به چشم انسان‌هایی کثیف و معتاد به مواد مخدر نگاه می‌کردند. تمایل هیپی‌ها به شورش و اخلال، آن‌ها را در تضاد با کشوری قرار داد که هنوز در بند فرهنگ حصار سفید دهه[i] ۵۰ امریکا بود. در حالی که سبک و ایده‌آل آن‌ها در اواخر دهه 1960 محبوبیت بیشتری پیدا می‌کرد، برچسب “هیپی” همیشه بدنامی را با خود به همراه داشت. از طریق مطبوعات و مردم اتهامات مختلفی به آن‌ها زده می‌شد. اتهاماتی مانند مصرف مواد مخدر، فساد، افراط گرایی سیاسی، توطئه و ارتباط با رهبر فرقه چارلز مانسون.

هیپی‌های دهه 60 دانشجویانی با روحیه آزاد، عمدتا سفیدپوست از طبقه متوسط در کالج‌های لیبرال، به ویژه دانشگاه برکلی و سانفرانسیسکو بودند. ریشه و الهام آن‌ها از تفکر ضد استقرار، ضد مادی گرایی و فحاشی بود. این خود هیپی‌ها بودند که استفاده از داروهای روانگردان را رواج دادند، موسیقی تجربی را برای ابراز وجود ایجاد کردند و فلسفه‌ای غنی‌تر راجع به زندگی، تجربه و هماهنگی با طبیعت به‌وجود آوردند. لذت طلبی هیپی و زندگی در لحظه را می‌توان در یک شعار از آن‌ها خلاصه کرد: “اگر دوست دارید ، آن را انجام دهید[ii].”

امروزه هیپی‌ها را بیشتر به عنوان گروهی از طرفداران صلح به یاد می‌آورند. گرایش‌های سیاسی آن‌ها با تعریف “چپ‌گرای جدید” و همچنین فعالان مدرن محیط زیست شناخته می‌شود. وجود آن‌ها باعث محبوبیت غذاهای ارگانیک، چاپ باتیک، یوگا، مد بوهمین تشکیل نگرش “زندگی کنید و بگذارید زنده‌ها زندگی کنند[iii]” شد. حتی پس از گذشت بیش از پنجاه سال، هنوز هم هیپی‌های دهه 60 از نفوذ و جذابیت اجتماعی کافی برای ایجاد جوامع نئو هیپی در افراد و مد برخوردار هستند.

مد هیپی

مدل لباس‌های هیپی دهه 1960 همیشه پیراهن و پارچه‌های رنگی نبود. در حقیقت، پایه و اساس آنچه هیپی‌ها پوشیدند، به ویژه در آغاز، شبیه سبک بیت نیک در دهه‌های گذشته بود. پالت‌های رنگی کم رنگ، الگوهای پایه و لباس‌های کاملاً ساده مورد استفاده قرار می‌گرفتند. پیراهن‌های کار، شلوارجذب، ژاکت‌های پشمی، تیشرت‌ها و کفش های پارچه‌ای اکثر لباس‌های اولیه هیپی را برای زنان و مردان تشکیل می دادند.

اما در طی پنج سال بین 1964 و 1969، مد هیپی کاملا تغییر کرد. شلوارها گشاد شدند. رنگ‌ها تند و تیز و الگوهای پیچیده مانند بته جقه و ماندالاها بسیار مورد توجه قرار گرفتند. سال 1968 اوج قدرت گل و شیک‌پوشی هیپی بود. روی شلوار‌های جین تغییرات زیادی ایجاد می‌کردند. آن‌ها را گلدوزی و یا با وصله تزیینشان می‌کردند. گاهی روی آن‌ها نقاشی می‌کردند و یا آن‌ها را پاره می‌کردند. این نوع لباس‌ها خیلی زود مورد توجه عموم قرار گرفتند و و مردم عادی نیز تلاش می‌کردند مانند هیپی‌ها لباس بپوشند. با این‌حال هیپی‌ها همواره سعی می‌کرند یک قدم از بقیه جلوتر باشند و همواره سبکی متفاوت را ارائه می‌دادند. در آن زمان، هیپی‌ها منبع الهام بی پایان برای روندهای جدید مد، طرح‌ها و رنگ‌های جدید برای طراحان مد بودند. شورش و تأكید آن‌ها بر جلب توجه، زمینه را برای یك دهه فردگرایی، بلند پروازی و لباس‌های راحتی دهه 1970 فراهم می‌كند.

در ادامه به بررسی انواع لباس‌های هیپی ها در دهه ۱۹۷۰ می‌پردازیم:

انواع لباس‌های جنبش هیپی

گشاد و راحت

زنان هیپی غالباً لباس‌های گشاد و راحت، تاپ‌ها و پیراهن‌های گل گلی کودکانه، پیراهن‌های ماکسی و شلوارهای دمپاگشاد می‌پوشیدند. این نمایانگر تغییری بزرگ در لباس‌های رسمی و پیراهن‌هایی با دامن A مانند در اوایل دهه 1960 بود. علاوه بر این، تغییری در پارچه های محبوب ایجاد شد. ظهور امکانات گرمایشی در خانه‌ها و اتومبیل‌ها استفاده از لباس‌های سبک تر را به یک ضرورت تبدیل کرد. حال دیگر کت‌های پشمی تمام قد با کت‌های مخملی یا بارانی جایگزین شده بودند. پارچه های نرم و سبک نیز محبوبیت بیشتری پیدا کردند. پنبه سبک، تور، نوعی پارچه ابریشمی، ابریشم مصنوعی و مواد براق استاندارد این دوران شدند.

سبکی مقابل هنجار‌ها

جنبش هیپی بیان شخصی را ارتقا داد. هنجارهای جنسیتی را کنار زد و از برابری برای همه حمایت کرد. مردان موهای خود را بلند و اصلاح نشده با خط ریش‌های بلند نگه می‌داشتند. در مقایسه با مدل موهای کوتاه و واکس زده مردانه دهه‌های گذشته، مردان هیپی ظاهری زنانه‌تر داشتند. زنان انواع دامن‌های ماکسی بلند تا دامن‌های کوتاه را دوباره تعریف کردند. از گل‌ها و لباس‌‌هایی با چاپ‌های گل به عنوان نمادی از صلح و عشق استفاده می شد. شلوارهای دم پا گشاد، تونیک‌ها، چاپ باتیک، رنگ کردن بدن، پیرسینگ و تتو همگی به کار گرفته شدند تا نسل جدید خود را از زندگی محافظه کارانه والدین خود دور کند.

کفش و ضمائم

کفش‌های لژدار، از پوشاک اصلی دهه ۷۰ میلادی بودند. طول کفش‌ها تا 4 اینچ بود و کف آن‌ها ضخیم، بلند و صاف بود. جواهرات محبوب آن زمان الهام گرفته از طبیعت یا طرح‌های دست‌ساز آمریکایی‌های بومی بود. گردنبندها دارای مهره، علائم صلح، گل، آویز و زنگوله بود. دستبندهای دوستی نیز در این دوره محبوب شدند. دستبندهای بافته شده از نخ‌های رنگارنگ به راحتی قابل تهیه و هدیه دادن بودند. لوازم جانبی مو شامل بانداناهای طرح‌دار، سربندهای نازک و تاج گل بود.

قدرت گل[iv]

شاید تا به حال آنقدر درباره این موضوع صحبت شده‌است که اکنون یک کلیشه یا حتی یک شوخی است. اما گل‌ها بسیار نمایانگر جنبش هیپی بودند. هیچ چیز به اندازه یک گل، صلح و عشق را نشان نمی‌داد. نقش‌های گل در تاپ‌ها و لباس‌ها بسیار مورد استفاده قرار می‌گرفتند و تکه‌های گل، دامن و شلوار جین را تزئین می‌کردند. از گل‌ها به عنوان ضمائم مو نیز استفاده می‌شد و طرح‌های گل روی صورت و بدن کشیده می‌شد. هیپی‌ها اعتقاد داشتند که در برابر زشتی‌های جهان، اینکه زیبایی طبیعی هرچه بیشتر نشان داده شود، اهمیت بسیاری دارد.

آرایش

در حالی که آرایش دهه 50 لب‌ها را برجسته می کرد، آرایش دهه 60 توجه ویژه‌ای به چشم داشت، با مژه‌های مصنوعی بزرگ و آرایش چشم اغراق آمیز که توییگی[v] استفاده می‌کرد. هیپی‌ها به طور کلی از لوازم آرایشی دوری می‌کردند، اما برای رویدادهای خاص از طراحی روی چهره لذت می‌بردند. طرح‌هایی مانند تصاویر گل‌های بابونه، رنگین کمان و سایر مضامین طبیعی بر روی گونه‌ها یا پیشانی آن‌ها. در این دوره نقاشی روی بدن تمام بدن را به بوم نقاشی تبدیل کرد. البته بر خلاف تتوهای امروزی، تمام طرح‌هایی که روی بدن کشیده می‌شد قابل شستشو بود.

سبک های امروزی جنبش هیپی

آزادی‌های دهه 1960 هنوز بر دنیای مد تأثیر می‌گذارند. راحتی و آزادی این جنبش، مفهومی است که هرگز از بین نرفت. هنوز هم هر روز، می‌توان دختران را با دامن‌های مینی و چکمه‌های تا زانو دید. کفش‌های لژ دار از محبوبیت بیشتری برخوردار شده‌اند و به سبک‌های مختلفی عرضه می‌شوند. سبک بوهمین که از شاخه‌های سبک هیپی است چندین بار در سال‌های گذشته مد شده‌است. همینطور طرح‌های گل‌دار و بانداناهایی با چاپ باتیک هنوز هم قابل استفاده هستند. فشن شوها و مجموعه‌های مد امروزی، سبک‌های جایگزین دهه 1960 را منعکس می‌کنند، و تعداد بیشماری از سجاف، انواع شلوار، ترکیب رنگ‌ها و اشکال لباس را ارائه می‌دهد.

[i] حصار سفید، نمادی از زندگی ایده آل طبقه متوسط در حومه شهر، با خانواده و فرزندان، خانه بزرگ و زندگی آرام است. این امر از آنجا ناشی می شود که خانه‌ها در محله‌های ساکت و طبقه متوسط اغلب دارای باغ‌هایی هستند که توسط حصارهایی محصور شده‌اند.

[ii] if you like it, do i

[iii] Live and let live.

[iv] Flower Power

[v] Twiggy

سونیا کرمانی

من سونیا کرمانی کارشناس ارشد طراحی پارچه و لباس هستم. علاقمند به نوشتن و تولید محتوای فارسی و انگلیسی هستم. متخصص و علاقمند به تولید مقالات سئو در زمینه طراحی لباس، طراحی داخلی منازل، مدیا و کسب و کار می باشم.

Twitter