کمتر کسی پیدا می‌شود که مرلین مونرو را نشناسد و با دیدن زیبایی و خنده‌های حیرت انگیزش به وجد نیاید. ستاره هالیوودی که خیلی زود درخشش‌اش خاموش شد و از دنیا رفت. از زمان مرگ وی اما، حقایق زیادی درباره زندگی شخصی مرلین فاش شده است که آدمی را به تعجب وا می‌دارد. واقعیت‌هایی تلخ و گزنده که دوست نداریم آنها را درباره این دختر شیرین و دلربا باور کنیم. کتاب‌ها و مستندات زیادی درباره مرلین مونرو چاپ شده‌اند و اخیرا هم در سال 2022 فیلم “بلوند” به کارگردانی اندرو دومینیک استرالیایی در وصف زندگی این بازیگر ساخته و اکران شد.

فیلم Blonde با بازی آنا دی آرماس در نقش مرلین مونرو یکی از موردانتظارترین فیلم‌های سال 2022 بود. این فیلم زندگینامه‌ای که اولین ساخته نتفلیکس با امتیاز بالای 18 است، روایتی تخیلی از زندگی مرلین مونرو است و همه چیز را در زندگی او پوشش می‌دهد، از ازدواج‌هایش گرفته تا مرگ نابهنگام او در سال 1962.

آنا دی آرماس که نقش آفرینی اش در این فیلم بشدت مورد بحث بوده است (برخی بازی او را تحسین کرده‌اند و شباهتش به مرلین را ستوده‌اند اما برخی دیگر بر این باورند که تلاش آنا برای اجرای این نقش بیشتر از احساسات و عواطفش به عنوان مرلین مونرو به چشم می‌آید) این فیلم را “برخوردی جسورانه، بی پروا و فمینیستی از داستان مریلین توصیف کرده است” و به عنوان نماد هالیوود، مرلین را شخصیتی خارق‌العاده می‌داند، اما فیلم همچنان به دلیل نمایش قسمت‌های جنسی و پر شور و هیجان زندگی این ستاره فقید انتقادات زیادی را دریافت کرده است.

بنابراین در این مقاله ما عمیقاً وارد بحث‌های پیرامون فیلم می‌شویم و همه عناصر کلیدی در واکنش‌های تند به این فیلم را بررسی می‌کنیم.  اما قبل از نقد و بررسی به خلاصه‌ای از این فیلم اشره می‌کنیم.

خلاصه فیلم بلوند

(هشدار: احتمال اسپویل فیلم وجود دارد.)

در آغاز فیلم متوجه می‌شویم که نام اصلی مرلین مونرو، نورماجین است. نورما جین مورتنسون توسط مادر خود به نام گلدیس (Gladys) که از نظر ذهنی، زنی ناپایدار است، بزرگ می‌شود. در هفتمین سالگرد تولدش در سال 1933، عکس مردی را که گلدیس ادعا می‌کند پدرش است، در قاب به او می دهد. در اواخر همان شب، آتش سوزی در تپه‌های هالیوود رخ می‌دهد و گلدیس نورما جین را با ماشین به آنجا می‌برد و ادعا می‌کند که پدرش در خانه‌ای در بالای آن تپه‌ها زندگی می‌کند، اما به دستور پلیس مجبور می‌شود به خانه برگردد. هنگامی که به خانه برمی‌گردند، گلدیس خشمگین از اینکه نورما جین درباره پدرش از او سوال پرسیده است، سعی می‌کند نورما جین را در وان حمام غرق کند اما ناگهان او را رها می‌کند. نورما جین به خانه همسایه‌اش، خانم فلین می‌گریزد به او و شوهرش پناه می‌برد و خانم فلین به نورما قول می‌دهد که حالش خوب شود. چند روز بعد، نورما جین به یتیم خانه فرستاده می‌شود در حالی که گلدیس در بیمارستان روانی بستری شده است، زیرا برای بزرگ کردن یک کودک ناتوان اعلام شده است. خشم و تنفر گلدیس از نورما جین به این خاطر بود که فکر می‌کرد که با بدنیا آمدن این بچه، پدر نورما دیگر عاشق او نبود و با او ازدواج نکرد.

در دهه 1940، نورما جین با نام هنری “مریلین مونرو” به یک دختر پین آپ تبدیل می‌شود و روی جلد مجلات و تقویم‌ها ظاهر می‌شود. در حالی که تلاش می‌کرد وارد صنعت بازیگری شود، یک روز نورماجین برای تست بازیگری به یک استودیوی فیلم سازی رفت اما در آنجا توسط رئیس استودیو آقای Z مورد تجاوز قرار گرفت. پس از ترک محل متوجه می‌شود که رئیس استودیو او را بعنوان بازیگر انتخاب کرده است.

در تمام این دوران نورماجین از نبود پدرش در زندگی‌اش بسیار رنج می‌برد و از نظر روانی به هم ریخته است. اما رفته رفته همانطور که حرفه بازیگری او به طور پیوسته در حال پیشرفت است و طرفداران بسیاری مجذوب او شده‌اند، او با چارلز “کاس” چاپلین جونیور و ادوارد جی. “ادی” رابینسون جونیور آشنا می‌شود، که با آنها رابطه‌ای چندمهری را آغاز می‌کند. نورما جین در سال 1953 در فیلم نیاگارا نقش مهمی را ایفا می‌کند، اما پس از اینکه در انظار عمومی با کاس و ادی دیده می‌شود، مدیر برنامه‌هایش به او می‌گوید که رابطه‌اش را با آنها در انظار عمومی محدود کند، و این باعث ناراحتی نورماجین می‌شود زیرا احساس می‌کند که شهرت او بخاطر مرلین است. فقط یک نقش و نه خود واقعی او.

نورما جین فرزند کاس را باردار می‌شود و از این بابت بسیار خوشحال است، اما در نهایت از ترس اینکه کودک ممکن است مشکلات روحی مادرش، گلدیس، را به ارث ببرد، تصمیم به سقط جنین می‌گیرد. کاس هم از تصمیم او حمایت می‌کند اما روزی که می‌خواست برای سقط جنین به بیمارستان برود نظرش عوض می‌شود اما دیگر دیر شده است. پس از سقط جنین، او رابطه خود را با کاس و ادی قطع می‌کند. او بعداً با جو دی ماجیو، یک ورزشکار بیسبال بازنشسته آشنا می‌شود که با ابراز تمایل او برای ترک هالیوود و تبدیل شدن به یک بازیگر جدی‌تر در شهر نیویورک، با او همدردی می‌کند.

پس از مدتی، در حالی که مرلین مونرو در حال آماده شدن برای فیلم «آقایان بلوندها را ترجیح می‌دهند» است، نامه‌ای از مردی دریافت می‌کند که ادعا می‌کند پدرش است و به او وعده می‌دهد که بزودی او را ملاقات خواهد کرد. در هنگام اکران فیلم،به مرلین گفته می‌شود که شب به اتاقش در هتل بازگردد چرا که یک سوپرایز منتظر وی است. او به اتاق هتل خود برمی‌گردد به این امید که پدرش را ببیند، اما در عوض او جو دی ماجیو را در اتاق خود می‌یابد که از او خواستگاری می‌کند و مرلین با اکراه می‌پذیرد.

پس از ازدواج نورما جین و جو، اختلافاتی بین آنها پدیدار می‌شود و رابطه آنها رو به تیرگی می‌رود. یک روز وقتی کاس و ادی چند عکس تبلیغاتی برهنه از او به جو نشان می‌دهند، جو دی ماجیو چنان عصبانی می‌شود که به خانه برگشته و نورماجین را کتک می‌زند و از او می‌خواهد که در فیلم The Seven Year Itch بازی نکند. با این حال، مرلین همچنان فیلمبرداری را پشت سر می‌گذارد و شیرین کاری و لوندی معروف تبلیغاتی را با لباس سفید انجام می‌دهد. هنگامی که مرلین به خانه برمی‌گردد، جو با حالت مستی فریاد می‌زند و با او با خشونت رفتار می‌کند. کمی بعد آنها از هم جدا می‌شوند.

در سال 1955، نورما جین برای نمایشنامه برادوی مگدا، نوشته نمایشنامه نویس مشهور آرتور میلر، تست بازیگری می‌دهد. در طول خواندن نمایشنامه، اجرای او همه را تحت تاثیر قرار می‌دهد، جز آرتور. او در نهایت وقتی با آرتور به تجزیه و تحلیل شخصیت مگدا (که معشوقه دوران جوانی آرتور میلر بود) می‌پردازند، با او گرم می‌شود. پس از مدتی نورما جین و آرتور عاشق هم می‌شوند و خبر ازدواج آنها رسانه‌ای می‌شود و به مین نقل مکان می‌کنند و در آنجا زندگی شادی را شروع می‌کنند. پس از مدتی نورما متوجه می‌شود که باردار است و از حاملگی خود بسیار خوشحال می‌شود. با این حال، هنگامی که یک روز در ساحل با یک بشقاب غذا راه می‌رود، پایش می‌لغزد و بر روی زمین میفتد و بچه سقط می‌شود. در حالی که دوباره از نظر روانی فروپاشیده است، دوباره به بازیگری روی می‌آورد اما این بار قضیه فرق می‌کند.

نورما جین در حین فیلمبرداری فیلم “بعضی ها داغ را دوست دارند”، غیرقابل کنترل‌تر و آشفته‌تر می‌شود. او تحت تأثیر توجه مداوم مطبوعات قرار می‌گیرد، گاهی احساس می‌کند که دیگران او را مسخره می‌کنند. در صحنه فیلمبرداری، به ویژه نسبت به کارگردان فیلم، بیلی وایلدر، به طور فزاینده‌ای دور می‌شود و به طور غیر قابل کنترلی از آرتور فاصله می‌گیرد و برای مقابله با استرس خود شروع به مصرف قرص می‌کند.

در سال 1962، او به مواد مخدر و الکل وابسته شد. در قسمت‌های پایانی فیلم، ماموران سرویس مخفی آمریکا نورما جین را که در حالت مستی است برمی‌دارند و او را به هتلی می‌برند تا با رئیس جمهور ملاقات کند. اما رئیس جمهور به اوتجاوز می‌کند و حال نورما بد می‌شود. او که از قبل بخاطر مصرف قرص‌ها گیج و منک است، توسط ماموران دوباره به اتاقش بازگردانده می‌شود.

س از بازگشت به خانه، ادی با او تماس می‌گیرد و به نورما خبر می‌دهد که کاس مرده است و چیزی را برای او گذاشته است. نورما جین در ابتدا از دیدن آن یادگاری امتناع می‌ورزد اما توسط ادی  متقاعد می‌شود که که آن را قبول کند. پس از مدتی بسته‌ای به دست نورما می‌رسد. به نظر می‌رسد یادگاری کاس، عروسک ببری مخملی است که نورماجین آن را در زمانی که آن سه نفر با هم در رابطه بودند، پیدا کرده بود و او را به یاد بچگی‌هایش می‌انداخت. همچنین بسته حاوی نامه‌ای است که در آن کاس اعتراف می‌کند که نامه‌هایی که نورما جین از جانب پدرش دریافت کرده است، در واقع توسط کاس نوشته می‌شدندو پدری در کار نبوده است.

نورما جین که پس از خواندن نامه کاس از نظر روحی متلاشی شده است، قرص‌های باربیتورات‌ را بیش از حد مصرف می‌کند و روی تخت اتاقش زندگی‌اش پایان می‌یابد.

نقد فیلم

1. فیلم بلوند لزوماً زندگی واقعی مرلین را دنبال نمی کند، اگرچه به عنوان یک فیلم بیوگرافی ارائه شده است

از آنجایی که “Blonde” بر اساس کتاب داستانی نویسنده جویس کارول اوتس ساخته شده است، بسیاری معتقدند که اقتباس از این کتاب برای نمایش، تصور اشتباه عجیبی از زندگی مونرو ایجاد می‌کند.

خود اوتس آشکارا اعتراف کرده است که برخی از رویدادهای زندگی مونرو را بسیار کوتاه و تقطیری نوشته است، با جزئیاتی که به تناسب داستان بازآرایی و اختراع شده است. برای مثال، این کتاب (و فیلم) یک نظریه توطئه را بررسی می‌کند که مونرو توسط رابرت اف کندی، دادستان کل سابق ایالات متحده کشته شده است. طبق گزارش‌ها، این فیلم همچنین شامل صحنه‌ای است که در آن توسط یک رئیس استودیو به او تجاوز شده است، که این مورد هم به عنوان یک اتفاق تخیلی شناخته می‌شود.

دستکاری وقایع زندگی یک فرد به این شکل باعث ناراحتی برخی افراد شده است.

یکی از طرفدارانش در توییتی نوشته است: «بلوند به شدت بر اساس کتابی تخیلی درباره مرلین مونرو است که به دروغ‌های بیشتر درباره او دامن می‌زند. این یک بیوگرافی نیست.»

2. ژانر تخیلی فیلم بر روی باورپذیری آن تاثیر گذاشته است

زیربنای تمام انتقادات بلوند این واقعیت است که فیلم یک اثر تخیلی بیوگرافی است و مرلین روی پرده نمایش داده می‌شود که به عنوان «آواتار» یا «کاریکاتور» مرلین مونرو واقعی عمل می‌کند. تماشاگران فیلم را به دلیل گنجاندن وقایع نادرست (به دلیل تخیلی بودن) – هرچند هنوز از نام و تصویر مرلین استفاده می‌کنند – و همچنین تمرکز تا حد زیادی بر روی رنج‌های او انتقاد کرده‌اند.

Emily Ratajkowski مدل و هنرپیشه اخیراً در یک ویدیوی تیک تاک به این موضوع پرداخته است، جایی که او فیلم را به دلیل “بت ساختن درد زنانه، حتی در هنگام مرگ” مورد انتقاد قرار می‌دهد و مرلین را با افرادی مانند امی واینهاوس و پرنسس دایانا مقایسه می‌کند.

3. فیلم تجاوز جنسی و سقط جنین را به تصویر می کشد

یکی دیگر از موارد بحث‌برانگیز برای فیلم بلوند، به تصویر کشیدن سقط جنین و تجاوز جنسی است، با هر دو خط داستانی که تصور می‌شود از آنچه واقعاً در زندگی مرلین رخ داده است منحرف می‌شوند.

این فیلم مریلین را به گونه‌ای به تصویر می‌کشد که بر خلاف میل خود دو سقط جنین کرده است. این میل او به فرزند داشتن را در یکی از صحنه‌ها که با جنین خود صحبت می‌کند می‌توان دید. Planned Parenthood از آن زمان فیلم را به دلیل «کمک به تبلیغات ضد سقط جنین» مورد انتقاد قرار داده است.

منتقدان همچنین با تصاویر متعدد تجاوز جنسی در فیلم، از جمله صحنه‌ای از رئیس جمهور ایالات متحده جی.اف.کندی که تصور می‌شود ساختگی است، مخالفت کرده‌اند. تماشاگران فیلم این صحنه گرافیکی را “وحشتناک” و “منزجر کننده” نامیده‌اند، در حالی که افراد دیگر این فیلم را به دلیل گنجاندن صحنه‌های غیردقیق و غیرواقعی گرافیکی مورد انتقاد قرار داده‌اند.

سخن آخر

شاید فیلم بلوند آنچنان که باید، مورد توجه منتقدین قرار نگرفت. شاید این فیلم متاثرکننده و کش دار امید خیلی از بینندگان را نا امید کرد. اما این فیلم شکافی عمیق بین شخصیت مرلین مونرو و نورماجین را برای ما آشکار کرد. این فیلم به وضوح نشان داد که در پس آن خنده‌‌های اغواگرانه و نگاه‌های شیطنت آمیز، چه شخصیت متزلزل و شکننده‌ای قرار داشت. به هر حال چه خوشمان بیاید و چه خوشمان نیاید، فیلم بلوند دارای محتوای بی‌رحم و خشونت باری درباره سمبل جنسی هالیوود است . فارغ از نگاه‌ منتقدانه، می‌توان بازی آنا دی آرماس را تماشا کرد و لذت برد.

خاطره سرایی

خاطره سرایی هستم. متولد 1372 و کارشناس بیوتکنولوژی از دانشگاه سراسری کاشان. در زمینه ترجمه و سئو فعالیت دارم و از انجام آن‌ها لذت می‌برم. ورزش، خوشنویسی و نوشتن از علاقه‌مندی‌های شخصی من هستند. امیدوارم از خواندن مقالات من لذت ببرید و آن‌ها را به اشتراک بگذارید.