درک ابتدایی HIV و ایدز می‌تواند به از بین بردن افسانه‌ها، پاک کردن انگ‌ها، جلوگیری از انتقال ویروس و نجات جان افراد کمک کند. به عنوان اولین دانستنی درباره ایدز، در سال 1981، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی در لس آنجلس که 5 مرد جوان همجنس‌گرا را معالجه می‌کردند، اولین موارد یک بیماری جدید را گزارش کردند که در نهایت به سندرم نقص ایمنی اکتسابی یا ایدز معروف شد.

از آن زمان، دانشمندان پیشرفت‌های شگفت انگیزی در درک خود از ایدز و علت اصلی آن، HIV (ویروس نقص ایمنی انسانی)، داشته‌اند. اما بسیاری از مردم هنوز تصورات نادرستی در مورد HIV/AIDS دارند و این باعث سردرگمی، ترس می‌شود. جهل متأسفانه عواقبی دارد.

به همین دلیل پیشنهاد می‌کنیم مقاله همه چیز در مورد ایدز را مطالعه کنید.

استیون سانتیاگو، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «دلایل زیادی وجود دارد که چرا مردم باید دانستنی های مربوط به ایدز را بدانند، از تعیین اینکه آیا خودشان در معرض خطر هستند تا اینکه بدانند چگونه با فردی که مبتلا به HIV یا ایدز است، با حساسیت صحبت کنند.»

برای اطلاعات ضروری در مورد اچ آی وی و ایدز که همه باید بدانند، ادامه مطلب را بخوانید.

دانستنی اول درباره ایدز: هر کسی ممکن است به ایدز مبتلا شود

یک تصور غلط که سرسختانه دوام می‌آورد این است که فقط مردان همجنس‌گرا می‌توانند به اچ آی وی مبتلا شوند. درست است که در ایالات متحده، همجنس‌گرایان، دوجنس‌گراها و سایر مردانی که با مردان رابطه جنسی دارند (MSM) همچنان بیشترین خطر ابتلا به عفونت HIV را دارند. بر اساس وب سایت دولت فدرال HIV.gov، در سال 2020، MSM حدود 71 درصد از تشخیص‌های جدید HIV را تشکیل می‌داد.

اما بسیاری از افراد از طریق تماس دگرجنس گرا به HIV مبتلا می‌شوند. در سال 2020، این موارد بیش از یک مورد از هر پنج عفونت جدید HIV را تشکیل می دادند،یعنی 22 درصد.

مصرف کنندگان مواد مخدر که با استفاده از سوزن‌های مشترک به اچ آی وی آلوده شده‌اند، حدود 7 درصد از عفونت‌های جدید HIV در سال 2020 را تشکیل می‌دهند، در حالی که افراد تراجنسیتی حدود 2 درصد از موارد جدید تشخیص HIV را تشکیل می‌دهند.

مقاله حمایت از افراد مبتلا به HIV را بخوانید.

حقیقت دوم: سیاهپوستان و اسپانیایی‌تبار/لاتینیایی‌ها به‌شدت مورد حمله HIV قرار گرفته‌اند

HIV تأثیر بزرگی بر جوامع رنگین پوست در ایالات متحده داشته است.

یک دانستنی درباره ایدز این است که سیاهپوستان آمریکایی تنها حدود 12 درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهند اما 42 درصد موارد جدید HIV در سال 2020 را تشکیل می‌دهند. به گفته مرکز کنترل بیماری، نژادپرستی، انگ HIV، همجنس‌گرا هراسی، فقر و موانع مراقبت‌های بهداشتی نیروهای قدرتمندی هستند که این نابرابری را ایجاد می‌کنند. افراد اسپانیایی/لاتینی نیز به طور نامتناسبی تحت تأثیر اچ آی وی قرار گرفته‌اند، که 19 درصد از جمعیت ایالات متحده را تشکیل می‌دهند، اما 27 درصد از موارد جدید تشخیص HIV در سال 2020 را تشکیل می‌دهند.

حقیقت سوم: زنان و نوزادان می توانند به HIV مبتلا شوند

تقریباً یک چهارم افراد مبتلا به HIV در ایالات متحده زن هستند و بیشتر آنها از طریق رابطه جنسی دگرجنس گرا در معرض این ویروس قرار گرفتند.

CDC می‌گوید فردی که باردار است و مبتلا به ایدز است می‌تواند ایدز را به فرزند متولد نشده خود منتقل کند و همچنین می‌تواند ویروس را در هنگام زایمان و هنگام شیردهی منتقل کند.

دانستنی درباره ایدز: نرخ HIV در برخی از نقاط جهان نجومی است

از سال 1981، بیش از 84 میلیون نفر در سراسر جهان به ایدز مبتلا شده‌اند و تقریباً 40 میلیون نفر بر اثر ایدز جان خود را از دست داده‌اند، از جمله بیش از 700000 نفر در ایالات متحده.

در برخی از کشورها، HIV در همه جا وجود دارد. شیوع HIV در جمعیت برخی از کشورهای جنوب صحرای آفریقا در حال حاضر بیش از 30 درصد است.

بر اساس گزارش HIV.gov، حدود 1.2 میلیون نفر در ایالات متحده به HIV مبتلا هستند. CDC گزارش می‌دهد، اما میزان‌ها و تشخیص‌های جدید احتمالاً به لطف تلاش‌های پیشگیری در حال کاهش است.

با این حال، پیشرفت ناهموار بوده است. گروه‌های خاصی مانند همجنس‌گرایان اسپانیایی/لاتین تبار و مردان دوجنس‌گرا، در حال افزایش تعداد عفونت‌ها و تشخیص‌ها هستند.

واقعیت پنجم: شما ممکن است HIV داشته باشید و آن را ندانید

تخمین زده می‌شود که حدود یک نفر از هر هشت نفر مبتلا به HIV نمی‌داند که به آن مبتلا است.

در دو تا چهار هفته اول عفونت HIV، فرد ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا مانند خستگی، تب، سردرد، گلودرد و درد ماهیچه ها و مفاصل را تجربه کند. سایر علائم HIV می‌تواند شامل غدد لنفاوی دردناک و متورم و بثورات پوستی با برجستگی‌های کوچک باشد.

اما در برخی موارد، افراد در این مرحله اولیه (حاد) عفونت، هیچ علامتی را تجربه نمی‌کنند، آنها می‌توانند بدون اینکه متوجه شوند ویروس را پخش کنند.

تنها راه برای اطمینان از اینکه آیا شما یا شریک زندگی شما مثبت است یا خیر، انجام آزمایش است.

حقیقت ششم: شما نمی توانید HIV را از نیش حشرات یا صندلی توالت بگیرید

خرافات هنوز در مورد انتقال HIV فراوان است.

طبق CDC، شما نمی‌توانید از طریق نیش حشرات، در آغوش گرفتن، دست دادن، یا استفاده از توالت یا ظروف مشترک به HIV مبتلا شوید. شما نمی‌توانید HIV را از طریق بوسه یا تماس با عرق یا اشک یک فرد آلوده دریافت کنید و همچنین نمی‌توانید به سادگی با کار یا معاشرت با فردی که HIV مثبت یا مبتلا به ایدز است، به HIV مبتلا شوید.

به گفته وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، انتقال HIV از یک زن به زن دیگر از طریق تماس جنسی نیز نادر است.

واقعیت هفتم: چندین راه برای جلوگیری از انتقال HIV وجود دارد

از آنجایی که HIV از طریق تبادل مایعات بدن مانند مایع منی (از جمله مایعات قبل از منی)، مایعات مقعدی، مایعات واژینال و خون منتقل می‌شود، بهترین راه برای جلوگیری از عفونت این است که همیشه رابطه جنسی ایمن داشته باشید و از به اشتراک گذاشتن لوازم دارویی مانند سوزن خودداری کنید.

عمر هارفوچ، MD، MPH، استادیار موسسه ویروس شناسی انسانی در دانشگاه مریلند می‌گوید: «استفاده از کاندوم یک راه موثر برای جلوگیری از ایدز است، و همچنین تنها راهی است که ما برای جلوگیری از عفونت‌های مقاربتی داریم.

اگر در معرض خطر بسیار بالایی از عفونت هستید، برای مثال، به این دلیل که شریک جنسی فعلی شما مبتلا به HIV است، باید با یک پزشک در مورد مصرف دارویی به نام پیشگیری از مواجهه اولیه یا PrEP صحبت کنید.

این درمان پیشگیرانه با جلوگیری از نفوذ ویروس در بدن شما، احتمال ابتلای شما را کاهش می‌دهد. نکته مهم این است که شما باید PrEP را به طور مداوم و دقیقاً همانطور که پزشک تجویز کرده است مصرف کنید.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) سه درمان PreEP را تأیید کرده است: دو داروی خوراکی (که روزانه مصرف می‌شود) و یک داروی تزریقی (هر دو ماه یکبار).

CDC می‌گوید PrEP می‌تواند خطر ابتلا به عفونت HIV را از رابطه جنسی تا حدود 99 درصد کاهش دهد. اگر از داروهای داخل وریدی به صورت تفریحی استفاده کنید، می‌تواند خطر انتقال را تا بیش از 74 درصد کاهش دهد. CDC PrEP تزریقی را برای گروه دوم توصیه نمی‌کند.

واقعیت هشتم: داروها می توانند پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی HIV از شما محافظت کنند

PEP (پیشگیری پس از مواجهه) دارویی برای پیشگیری از HIV پس از قرار گرفتن در معرض احتمالی است. CDC به شما توصیه می‌کند که به یک ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی یا یک پزشک اتاق اورژانس هشدار دهید و PEP را ظرف 72 ساعت شروع کنید. هر چه زودتر شروع کنید بهتر است.

PEP به معنای جایگزینی سایر روش‌های پیشگیری از HIV نیست. اگر ممکن است مرتباً در معرض HIV قرار بگیرید، با ارائه دهنده مراقبت‌های بهداشتی خود در مورد PrEP صحبت کنید.

حقیقت نهم: درمان ایدز می‌تواند بار ویروسی شما را آنقدر کم کند که غیرقابل تشخیص باشد

قبل از سال 1996، اچ آی وی اساساً یک حکم اعدام بود. اما در طول دو دهه بعد، یک دوره نجات دهنده از داروها به نام درمان ضد رتروویروسی (ART) مورد استفاده قرار گرفت.

ART ترکیبی از داروهای HIV است که هر روز مصرف می‌شود. این رژیم درمانی به جلوگیری از تکثیر ویروس کمک می‌کند که بار ویروسی (مقدار HIV در بدن) را کاهش می‌دهد. این به سیستم ایمنی فرصتی برای بهبودی می‌دهد تا برای مقابله با عفونت‌ها و برخی سرطان‌های مرتبط با HIV به اندازه کافی قوی باشد.

هدف اولیه درمان اچ آی وی کاهش بار ویروسی فرد تا زمانی که در خون قابل تشخیص نباشد، همانطور که در آزمایش بار ویروسی اندازه گیری می شود، است.

دکتر هارفوش می گوید: “غیر قابل کشف غیر قابل انتقال است.” بنابراین، برای هر کسی که به اچ‌آی‌وی شناخته شده است و داروهای خود را طبق تجویز مصرف می‌کند و بارهای ویروسی HIV آنها غیرقابل شناسایی است، خطر انتقال ویروس در آنها وجود ندارد. ما این را از مطالعات بزرگ انجام شده در آفریقا آموخته‌ایم.»

واقعیت دهم: چند راه برای آزمایش HIV وجود دارد، از جمله آزمایش در خانه

CDC توصیه می‌کند که همه افراد بین 13 تا 64 سال حداقل یک بار آزمایش اچ آی وی را انجام دهند و در صورت داشتن چندین شریک جنسی، داشتن رابطه جنسی محافظت نشده یا استفاده از سوزن برای تزریق مواد مخدر، هر 6 ماه یک بار به دنبال آزمایش باشند.

می‌توانید برای آزمایش خون معمولی به پزشک مراجعه کنید یا تقریباً به هر بخش بهداشتی یا کلینیک سلامت جنسی برای آزمایش خون یا بزاق مراجعه کنید. این مراکز همچنین مشاوره محرمانه در محل ارائه ‌دهند.

شما همچنین می‌توانید خود را آزمایش کنید. FDA چندین آزمایش خانگی HIV را تأیید کرده است. بسیاری از این آزمایش‌ها به شما نیاز دارند که انگشت خود را با سوزن سوراخ کنید، چند قطره خون را روی یک پد بلاتر قرار دهید و سپس نمونه را به آزمایشگاه بفرستید.

CDC خاطرنشان می‌کند که اگر از هر آزمایش خانگی نتیجه مثبت بگیرید، باید آزمایش دیگری برای تأیید نتایج انجام دهید.

admin