نقاشی رئالیسم یک ژانر هنری جذاب است که در قرن نوزدهم ظهور کرد. این آثار هنری دنیای اطراف ما را به شیوه‌ای واقع گرایانه و با جزئیات به تصویر می‌کشند و اغلب زندگی روزمره، مناظر و پرتره‌ها را به تصویر می‌کشند. هدف جنبش رئالیسم این بود که جهان را آنگونه که هست، بدون ایده آل کردن یا رمانتیک کردن آن، بازنمایی کند. این امر آن را به یک حرکت منحصر به فرد و مهم در تاریخ هنر تبدیل می‌کند.

در این مقاله به بررسی برخی از معروف‌ترین نقاشی های رئالیسم و ​​تحلیل سبک، موضوع و اهمیت آنها می‌پردازیم. ما نگاهی دقیق‌تر به آثار هنرمندانی مانند گوستاو کوربه، ادوار مانه و توماس ایکینز خواهیم داشت و چگونگی کمک آنها به توسعه رئالیسم را بررسی خواهیم کرد. با درک تکنیک‌ها و مضامین این نقاشی‌ها، می‌توانیم درک عمیق‌تری از این حرکت مهم و تأثیر آن بر دنیای هنر بدست آوریم.

1. Nighthawks (1942) نوشته ادوارد هاپر

ادوارد هاپر Nighthawks (1942) یک نقاشی رئالیستی نمادین است که چهار نفر را به تصویر می‌کشد که در نیمه شب در یک غذاخوری با نور روشن نشسته‌اند. این نقاشی با سبک هاپر سازگار است، که اغلب افراد و محیط‌های منزوی و همچنین احساس تنهایی و جدایی را نشان می‌دهد.

تضاد شدید بین چراغ‌های روشن داخلی و بیرونی تاریک، انزوای افراد داخل را برجسته می‌کند. هر فردی در فکر گم شده به نظر می‌رسد و فضایی کلی از درون نگری ایجاد می‌کند.

2. کلینیک گراس نوشته توماس ایکینز (1875)

کلینیک گروس نقاشی است که توسط توماس ایکینز در سال 1875 خلق شده است. اثر هنری رنگ روغن روی بوم به ابعاد هشت فوت در شش و نیم فوت است و دکتر ساموئل دی. گراس را در حال انجام عمل جراحی بر روی ران بیمار در حالی که توسط حضار دانشجویان پزشکی احاطه شده است به تصویر می‌کشد. این نقاشی در تئاتر جراحی کالج پزشکی جفرسون فیلادلفیا، جایی که ایکینز در آناتومی تحصیل می کرد و در جراحی‌ها شرکت می‌کرد، می‌گذرد.

کلینیک گروس به دلیل صداقت وحشیانه‌اش در به تصویر کشیدن جراحی در قرن نوزدهم مورد ستایش قرار گرفته است. این نقاشی به دقت خون و جزئیات در جراحی آن دوره را نشان می‌دهد. ایکینز علاوه بر واقع گرایی خود، دانش پزشکی را نیز با رنگ آمیزی جزئیات آناتومیک صحیح مانند موقعیت ابزار و روش جراحی به نمایش گذاشت.

با وجود دقت تاریخی، کلینیک گروس در ابتدا به دلیل ماهیت گرافیکی‌اش که برای برخی از اعضای جامعه در آن زمان ناراحت کننده تلقی می‌شد، با بحث و جدل مواجه شد. با این حال، در نهایت به عنوان یکی از بزرگترین آثار هنری آمریکا شناخته شد زیرا به طور واقع بینانه لحظه ای مهم در تاریخ را به تصویر می‌کشد.

3. تدفین در اورنانس (1849) اثر گوستاو کوربه

«دفن در اورنانس» یک نقاشی رنگ روغن اثر هنرمند فرانسوی گوستاو کوربه است که در سال ۱۸۴۹ منتشر شد. این نقاشی اغلب به عنوان نمونه بارز رئالیسم در هنر ذکر می‌شود، زیرا صحنه ای را به تصویر می‌کشد که به طور سنتی زیبا یا پر زرق و برق تلقی نمی‌شود: مراسم تشییع جنازه در یک شهر کوچک فرانسه.

این نقاشی گروه بزرگی از مردم را نشان می‌دهد که دور یک قبر باز جمع شده‌اند، با لباس‌های ساده و کاربردی به جای لباس‌های استادانه‌ای که معمولاً در نقاشی‌های آن زمان دیده می‌شود. خود کوربه به‌طور برجسته در پیش‌زمینه نقاشی ظاهر می‌شود، کلاهش را در دست گرفته و با ناراحتی به صحنه نگاه می‌کند.

فراتر از به تصویر کشیدن واقع گرایانه‌اش از یک رویداد معمولی، دفن در اورنانس به دلیل اندازه ی بسیارش نیز باعث بحث و جدل شد. این نقاشی با ابعاد 315 × 660 سانتی‌متر، برای به تصویر کشیدن موضوعات آن در مقیاسی یادبود در نظر گرفته شده بود که معمولاً برای صحنه‌های تاریخی بزرگ یا درام‌های اسطوره‌ای اختصاص داشت.

تدفین در اورنانس هم از نظر سبک و هم از نظر موضوع اثر مهمی است. کوربه با به تصویر کشیدن زندگی معمولی با چنین جزئیات و جدیت، راه را برای هنرمندان دیگر هموار کرد تا سبک‌های مشابه واقع گرایانه را در اواخر قرن نوزدهم تجربه کنند.

4. دنیای کریستینا (1948) نوشته اندرو وایت

دنیای کریستینا که در سال 1948 توسط اندرو وایت نقاشی شد، نمونه کلاسیک رئالیسم آمریکایی است. این نقاشی زنی جوان را با لباس صورتی به تصویر می‌کشد که روی زمین دراز کشیده و به خانه‌ای دوردست نگاه می‌کند. سادگی ترکیب و پالت رنگ خاموش، حس مالیخولیا و انزوا را ایجاد می‌کند.

یک واقعیت جالب در مورد جهان کریستینا این است که از یک مکان و شخص واقعی الهام گرفته شده است. وایت این صحنه را از خانه تابستانی خود در مین نقاشی کرد، جایی که او اغلب از همسایه خود آنا کریستینا اولسون دیدن می‌کرد. اولسون از یک اختلال عضلانی دژنراتیو رنج می‌برد که باعث می‌شد بدون کمک بتواند راه برود یا بایستد. در نقاشی، او در حال خزیدن در سراسر میدان به سمت خانه دور نشان داده شده است.

این نقاشی به یک تصویر نمادین در تاریخ هنر آمریکا تبدیل شده است و به طرق مختلف تفسیر شده است. برخی از بینندگان آن را به‌عنوان تفسیری درباره ناتوانی یا بیماری می‌دانند، در حالی که برخی دیگر آن را نمایشی تلخ از انزوا و اشتیاق می‌دانند. بدون در نظر گرفتن تفسیر آن، دنیای کریستینا یکی از مشهورترین آثار وایت است و همچنان بینندگان را با زیبایی خیره کننده خود مجذوب خود می‌کند.

5. خواهر بزرگ اثر ویلیام آدولف بوگرو (1869)

خواهر بزرگ اثر ویلیام آدولف بوگرو نمونه زیبایی از نقاشی رئالیسم قرن نوزدهم است. این نقاشی یک دختر جوان را نشان می‌دهد که خواهر یا برادرش را در آغوش گرفته است، هر دوی آنها لباس‌های سفید ساده‌ای را در پس زمینه‌ای گرم رنگ به تن دارند. جزئیات دقیق و تصویر واقعی فیگورها آن را به یکی از مشهورترین آثار بوگرو تبدیل کرده است.

بوگرو به دلیل مهارت فنی‌اش در به تصویر کشیدن چهره‌های واقع گرایانه در نقاشی‌ها شهرت داشت و خواهر بزرگتر نیز از این قاعده مستثنی نیست. از چین‌های پیچیده لباس‌هایشان گرفته تا نرمی پوست نوزاد و موهای دختر، همه جزئیات با دقتی باورنکردنی به دقت ارائه شده است.

با این حال، فراتر از برتری فنی، The Elder Sister داستانی احساسی در مورد عشق و خانواده را نیز روایت می‌کند. وقتی به حالت ملایم چهره خواهر در حالی که خواهر یا برادر کوچکترش را بغل کرده نگاه می‌کنیم، می‌توانیم حس عمیقی از لطافت و محافظت را که از نقاشی سرچشمه می‌گیرد احساس کنیم.

6. Bonjour Monsieur Courbet اثر گوستاو کوربه (1854)

نقاشی گوستاو کوربه «بونژور مسیو کوربه» نمونه‌ای قابل توجه از رئالیسم در هنر است. این نقاشی در سال 1854 خلق شده است و خود هنرمند را در حال راه رفتن با راهنمایش که کیف‌هایش را حمل می‌کند به تصویر می‌کشد. صحنه در حومه شهر فرانسه اتفاق می‌افتد، با فضای سرسبز و کوه‌های بلند که در پس زمینه قابل مشاهده است.

چیزی که این نقاشی را قابل توجه می‌کند توجه به جزئیات و توجه به رئالیسم است. تمام جنبه‌های صحنه با دقت نقاشی شده‌اند، از چین‌های کت کوربه تا بافت کلاه راهنمای او. این تعهد به اصالت نشانه بارز رئالیسم به عنوان یک جنبش هنری بود.

انتخاب کوربه برای نشان دادن خود به عنوان یک هنرمند در سفر، جنبه کلیدی دیگری از رئالیسم را برجسته می‌کند: تمرکز آن بر زندگی روزمره به جای موضوعات بزرگ یا رویدادهای تاریخی. او با قرار دادن خود در مرکز نقاشی، توجه خود را به نقش خود به عنوان ناظر و مفسر جامعه جلب می‌کند.

7. The Gleaners نوشته ژان فرانسوا میله

The Gleaners شاهکاری است که توسط نقاش فرانسوی ژان فرانسوا میله در سال 1857 خلق شده است. این نقاشی سه زن را به تصویر می‌کشد که در حال جمع آوری دانه‌های باقی مانده از مزرعه گندم درو شده هستند. این به عنوان نمایشی از زندگی طبقه کارگر در اواسط قرن 19 عمل می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه مردم از کوچکترین منابع برای تأمین هزینه‌های زندگی خود استفاده می‌کردند.

میلت به خاطر نمایش واقع گرایانه و همدلانه‌اش از دهقانان و زندگی روستایی شهرت داشت و خودش در آن محیط بزرگ شده بود. رنگ‌های خاموش و قلم موهای خشن این نقاشی به جذابیت روستایی آن می‌افزاید و در تضاد با سایر نقاشی‌های معاصر است که به تصویرسازی ایده‌آل از مردم اولویت می‌دهند. میلت به جای به تصویر کشیدن مجلل یا عظمت برای جذب بینندگان طبقات بالا، در پی ارتقای منزلت کارگران با نمایان ساختن زندگی آنها از طریق هنر بود.

Gleaners به ​​نماد رئالیسم اجتماعی تبدیل شده است و امروزه به دلیل بیان اولیه سیاست کارگری اهمیت دارد. تصویر آن با بحث‌های پیرامون کاهش ضایعات مواد غذایی، اقدامات کاهش فقر روستایی و مسائل اشتغال در زمان کنونی مطرح می‌شود.

8. The Stone Breakers اثر گوستاو کوربه

سنگ شکن‌ها یکی از شناخته شده‌ترین نقاشی‌های هنرمند فرانسوی گوستاو کوربه، نقاش رئالیست شمایل شکن است که قراردادهای هنری سنتی را به چالش می‌کشید. این نقاشی دو مرد را در حال شکستن سنگ در کنار جاده به تصویر می‌کشد و گمان می‌رود که تفسیری از وضعیت بد طبقه کارگر در قرن نوزدهم فرانسه باشد.

کوربه به دنبال به تصویر کشیدن زندگی روزمره در نقاشی‌های رئالیستی خود بود که اغلب مردم عادی و مبارزات آنها را تجلیل می‌کرد. او در The Stone Breakers واقعیت سخت کار فیزیکی و عوارض آن بر بدن انسان را به تصویر می‌کشد. این دو فیگور با جزئیات بسیار کشیده شده‌اند، چهره‌های فرسوده و دست‌های پینه‌بسته‌شان مشکلاتی را که هر روز با آن‌ها روبرو می‌شوند را به تصویر می‌کشد.

این نقاشی زمانی که برای اولین بار در سال 1850 در سالن پاریس به نمایش گذاشته شد، بحث برانگیز بود، زیرا موضوع شنی و چشم انداز تیره و تار آن بود. با این حال، از آن زمان به عنوان یکی از شاهکارهای کوربه و اثری مهم در تاریخ رئالیسم شناخته شد. The Stone Breakers همچنان نمادی ماندگار از نقد اجتماعی است.

9. پرتره یک زن ناشناس اثر ایوان کرامسکوی

پرتره یک زن ناشناس یا غریبه، یک نقاشی رئالیسم است که توسط هنرمند روسی ایوان کرامسکوی در سال 1883 کشیده شد. این نقاشی یکی از شاهکارهای ایوان کرامسکوی به حساب می‌آید.

حس قوی رئالیسم در نقاشی را می‌توان در توجه به جزئیات در چهره زن مشاهده کرد، به ویژه چشمان او که به نظر می‌رسد مستقیماً بیننده را درگیر می‌کند. او یک بیان جدی و آرام دارد. استفاده از کیاروسکورو یا تضاد بین نواحی روشن و تاریک، به نقاشی عمق می‌بخشد.

کرامسکوی به خاطر پرتره‌هایش از افراد مختلف از جمله دهقانان و کارگران شهرت داشت. با این حال، پرتره یک زن ناشناس متمایز است زیرا شخصی را از یک پس زمینه طبقه بالا به تصویر می‌کشد. با وجود این تفاوت، او همچنان موفق می‌شود انسانیت او را از طریق سبک خود که بر صداقت بر زرق و برق تاکید دارد، به تصویر بکشد.

10. الک گندم اثر گوستاو کوربه

گوستاو کوربه یک شخصیت برجسته در جنبش رئالیسم قرن نوزدهم بود که به خاطر ترسیم زندگی روزمره‌اش شهرت داشت. یکی از آثار برجسته او، غربال‌های گندم است که در سال 1855 نقاشی شد، که تصور می‌شود دو خواهر او (زوئه، وسط) و ژولیت (سمت چپ) و پسر جوانی را که ممکن است پسر نامشروع کوربه باشد، به تصویر می‌کشد.

این نقاشی دارای سبک رئالیستی امضای کوربه با توجه به جزئیات و تمرکز بر ثبت لحظات عادی زندگی است. استفاده از رنگ‌های گرم زمینی به نقاشی حس طبیعی می‌بخشد که بر جذابیت آن می‌افزاید.

11. جمجمه یک اسکلت با سیگار سوزان اثر ونسان ون گوگ (1886)

ونگوک یکی از معروف ترین نقاش های تاریخ، اثر جمجمه یک اسکلت با سیگار سوزان یک نقاشی رنگ روغن روی بوم را به تصویر کشیده است که در سال 1886 کشیده شد. ابعاد آن 32.3 در 24.8 سانتی متر است و در حال حاضر در موزه ون گوگ در آمستردام نگهداری می‌شود.

ون گوگ این نقاشی را در جوانی هنگام تحصیل در مدرسه هنر در آنتورپ نقاشی کرد. کشیدن اسکلت یک تمرین آموزشی رایج برای دانشجویان هنر است و تصور می‌شود که ون گوگ یک اسکلت را با یک سیگار به عنوان تلاشی برای طنز نقاشی کرده است.

12. پاسخ قزاق های زاپوروژی به سلطان محمد چهارم امپراتوری عثمانی توسط ایلیا رپین

«پاسخ قزاق‌های زاپوروژیان به سلطان محمد چهارم امپراتوری عثمانی» تابلویی است که گروهی از قزاق‌ها را به تصویر می‌کشد که با ابتذال و طرد به نامه سلطان عثمانی پاسخ می‌دهند. این اثر هنری نشان دهنده روح سرکش مردم قزاق است که به دلیل استقلال و قدرت نظامی خود شناخته شده‌اند. ایلیا رپین این شاهکار را در سال 1891 به عنوان بخشی از مجموعه رئالیسم روسی خود خلق کرد که هدف آن به تصویر کشیدن زندگی روزمره در روسیه بود.

این نقاشی یک رویداد تاریخی را به تصویر می‌کشد که در سال 1676 در دوره تنش بین امپراتوری عثمانی ترکیه و دولت اولیه روسیه رخ داده است. قزاق‌ها به درخواست سلطان محمد برای تسلیم شدن پاسخی توهین آمیز دادند و با وقاحت و ناسزا اقتدار او را به چالش کشیدند.

این اثر به مرور زمان به نمادی از تاریخ روسیه و ناسیونالیسم اوکراین تبدیل شده است. تصویر واقع گرایانه رپین، هم طنز خام و هم قدرت نظامی را که مشخصه فرهنگ قزاق بود، به تصویر می‌کشد، و تماشای آن را برای کسانی که مایل به درک بیشتر در مورد تاریخ اروپای شرقی هستند ضروری می‌کند.

13. بالکن اثر ادوارد مانه

تابلوی بالکن اثر ادوارد مانه، تابلویی است که چهار چهره، دو زن و یک مرد، و یک چهره مبهم، یک پسر را به تصویر می‌کشد. تصور می‌شود که این چهره‌ها دوستان و خانواده واقعی مانه، از جمله هنرمند Berthe Mirisot (نشسته)، Jean Baptise Antoine Guillemet (مرکز) و Fanny Clause (راست) ویولونیست را نشان می‌دهند. تصور می‌شود که شکل مبهم پسری در سمت چپ، پسر مانه، لئون لینهوف باشد.

استفاده مانه از قلم موها و رنگ‌های کم صدا از ویژگی های رویکرد او نسبت به رئالیسم بود. او به دنبال آن بود که زندگی مدرن را به شیوه‌ای صادقانه بدون ایده آل کردن یا رمانتیک کردن آن به تصویر بکشد. برای مثال، بر خلاف نقاشی‌های سنتی که تمام جزئیات با دقت ارائه می‌شوند، فیگورهای مانه اغلب فاقد ویژگی‌ها یا جزئیات چهره هستند.

بالکن در ابتدا به دلیل دور شدن از سبک‌های هنری سنتی مورد استقبال منتقدان قرار نگرفت. با این حال، از آن زمان به عنوان یک اثر پیشگامانه در تاریخ هنر رئالیسم به دلیل ترسیم زندگی مدرن و شیوه‌های جدید بازنمایی نقش زنان در جامعه از طریق ابزارهای بصری شناخته شده است.

14. خانواده بللی نوشته ادگار دگا

خانواده بللی یکی از شناخته شده‌ترین نقاشی‌های هنرمند فرانسوی ادگار دگا است که به خاطر سبک رئالیسم خود شناخته شده است. این نقاشی در مورخ  1858–1867، و عمه، عمو و پسرعموهای دگا را به تصویر می‌کشد. این نقاشی عمه دگا را در لباس عزا نشان می‌دهد که گمان می رود نشان دهنده بازدید او از مراسم خاکسپاری پدرش باشد. عمو پشت میز نشسته است، نشان می‌دهد که مشغولیت او به تجارت و جدایی عاطفی از خانواده است.

استفاده دگا از نور در خانواده بللی قابل توجه است زیرا او از نور طبیعی و مصنوعی برای ایجاد عمق و کنتراست استفاده می‌کند. او از یک منبع نور بالای سر استفاده می‌کند که بر چهره آنها سایه می‌اندازد، بر حالات غم انگیز آنها تأکید می‌کند و به یک غم و اندوه نهفته در خانواده اشاره می‌کند. الگوهای کاغذ دیواری اتاق نیز لایه دیگری به این اثر اضافه می‌کنند، زیرا در عین حال که با عناصر دیگر تضاد دارند، لباس هر شخصیت را تکمیل می‌کنند.

15. Whistler’s Mother نوشته جیمز مک نیل ویسلر

نقاشی جیمز مک‌نیل ویسلر با عنوان «مادر ویسلر» نمونه‌ای نمادین از هنر رئالیسم است. این نقاشی مادر ویسلر، آنا مک نیل ویسلر را نشان می‌دهد که روی صندلی نشسته و لباس مشکی با یقه توری سفید پوشیده است. پس زمینه خنثی است و فقط از یک دیوار خاکستری و پرده سبز تشکیل شده است. این ترکیب ساده بر چهره سوژه و بیان ملایم او تأکید می‌کند.

ویسلر این پرتره را در سال 1871 زمانی که با مادرش در لندن زندگی می‌کرد کشید. قصد او این بود که شخصیت او را به شیوه‌ای صادقانه و در عین حال محترمانه به تصویر بکشد. استفاده از رنگ‌های روشن و تیره باعث ایجاد عمق و بافت می‌شود و جلوه‌ای سه بعدی به نقاشی می‌دهد که به واقع گرایی آن می‌افزاید.

این نقاشی به یک تصویر نمادین در فرهنگ عامه تبدیل شده است که در سراسر جهان به عنوان یکی از مشهورترین پرتره‌هایی که تا کنون خلق شده است شناخته شده است. بارها در کمپین‌های تبلیغاتی، فیلم ها، موزیک ویدیوها و حتی تمبرهای پستی تقلید شده است. در سال 2006 به مرکز نمایشگاهی در موزه اورسی در پاریس تبدیل شد که تأثیر آن را بر هنرمندان دیگر در طول تاریخ بررسی کرد.

16. Plowing In The Nivernais (1849) نوشته رزا بونهور

نقاشی «شخم زدن در نیورنا» اثر رزا بونهور، شاهکاری از نقاشی حیوانات است. این نقاشی که در سال 1849 تکمیل شد، یک کشاورز را نشان می‌دهد که تیمی از گاوها را در حالی که در مزرعه شخم می‌زنند، راهنمایی می‌کند. این نقاشی به دلیل واقع گرایی و توجه به جزئیات بسیار مورد ستایش قرار گرفته است و نه تنها مهارت فنی Bonheur را نشان می‌دهد، بلکه درک او از زندگی روستایی و کشاورزی را نیز به نمایش می‌گذارد.

انتخاب Bonheur برای نقاشی این صحنه با چنین دقتی تحت تأثیر علاقه او به دنیای طبیعی و تمایل او برای ثبت هر جنبه از آن بر روی بوم بود. او قبل از شروع هر نقاشی ساعت‌ها به مشاهده حیوانات در محیط طبیعی آنها پرداخت و اطمینان حاصل کرد که هر حیوان با دقت و اصالت به تصویر کشیده شده است.

تعهد نقاش به رئالیسم نه تنها در تصویر حیوانات بلکه در منظره اطراف آنها نیز مشهود است. مزارع غلات با جزئیات قابل توجهی ارائه شده است که منعکس کننده شیفتگی بونهور به گیاه شناسی و همچنین عشق عمیق او به طبیعت است.

امروزه، «شخم زدن در نیورنا» را می‌توان در موزه اورسی پاریس یافت. این نقاشی نه تنها گواهی بر مهارت هنری بونهور است، بلکه نشان دهنده تعهد او به تصویر کشیدن زندگی روستایی با صداقت و احترام است.

17. نمایشگاه اسب (1852 – 1855) نوشته رزا بونهور

نمایشگاه اسب (۱۸۵۲ – ۱۸۵۵) نقاشی معروفی است که توسط رزا بونهور خلق شده است و بازار شلوغ اسب در فضای باز در پاریس را به تصویر می‌کشد. این نقاشی که بیش از 16 فوت طول و 8 فوت ارتفاع دارد، یکی از محبوب‌ترین نقاشی‌های حیوانات در جهان به حساب میآید.

Bonheur چندین بار در بازار حضور یافت تا اسب‌ها را طراحی و مشاهده کند، که او را قادر ساخت تا شخصیت‌ها و ویژگی‌های فردی آنها را به تصویر بکشد. هر اسب و شخص در نقاشی به دقت با جزئیات بسیار به تصویر کشیده شده است. این سطح از جزئیات در نمایشگاه اسب، آن را به نمونه‌ای چشمگیر از نقاشی رئالیسم از این دوران تبدیل می‌کند.

18. فرشته (1857 – 1859) نوشته ژان فرانسوا میله

آنجلوس (۱۸۵۷ – ۱۸۵۹) یک نقاشی رئالیسم اثر هنرمند فرانسوی ژان فرانسوا میله است. این نقاشی زن و شوهری را به تصویر می‌کشد که در زمان برداشت محصول در مزرعه کار می‌کنند. آنها کار خود را متوقف کرده اند تا با هم دعا کنند، همانطور که زنگ کلیسا در پس زمینه نشان می دهد. این صحنه در برابر آسمانی روشن غروب خورشید است که به وضوح به رنگ‌های آبی و نارنجی ذوب می‌شود.

آثار هنری میلت به دلیل به تصویر کشیدن مردم عادی درگیر در فعالیت‌های کاری روزمره در مناطق روستایی فرانسه، به ویژه دهقانان، مورد تجلیل قرار گرفت. هنر او همچنین به دلیل جزئیات دقیق و نورپردازی که به نقاشی‌هایش کیفیتی شبیه به زندگی می‌بخشید مورد تحسین قرار گرفت.

آنجلوس استعداد میلت را در به تصویر کشیدن جزئیات جزئی مانند مدل لباس، حالات چهره، چین و چروک روی لباس و حالت بدن نشان می‌دهد: همه اینها دقیقاً برای نشان دادن واقع گرایی در آثار هنری او ارائه شده‌اند. علاوه بر این، میلت از پرداختن به مبارزات زندگی واقعی که دهقانان با آن مواجه هستند، از جمله فقر و اعتقادات مذهبی، این نمایش را به یکی از مقاومت‌های دگرگون ساز بدل نمی‌کند.

admin