هم گرافیتی‌کار و هم هنرمندان خیابانی از قوطی اسپری به عنوان رسانه اصلی و از دیوارهای شهر به عنوان بوم اصلی استفاده می‌کنند. بنابراین، برای بسیاری از رهگذران، این عبارات می‌توانند در منظر شهری کاملاً مشابه به نظر برسند. البته شباهت‌های زیادی بین هنر خیابانی و گرافیتی وجود دارد، اما هنر خیابانی و گرافیتی در واقع دو نوع هنر متفاوت هستند. هدف ما این است که با این مقاله، درک این دو نوع هنر، از ریشه تا شباهت‌ها و تفاوت‌های عمده آنها را روشن کنیم.

قبل از بیان این موضوع، ذکر این نکته مهم است که بحث‌های گسترده‌ای در مورد بهترین راه‌ها برای تعریف هنر خیابانی و گرافیتی وجود دارد. این موضوع برای مدت طولانی در میان هنرمندان، دانشگاهیان، منتقدان و هنردوستان موضوع داغ بوده است. با در نظر گرفتن این موضوع و همچنین این واقعیت که ما به صحنه‌های جهانی اشاره می‌کنیم که به صورت روزانه تکامل می‌یابند، هر دو اصطلاح را نمی‌توان به طور قطعی تعریف کرد. برای اینکه بتوانیم تا حد امکان دقیق باشیم، از اطلاعاتی بر اساس عملکرد اکثر هنرمندان استفاده کردیم که توسط کارشناسان کلیدی این حوزه تایید شده است.

تفاوت اصلی بین هنر خیابانی و گرافیتی این است که گرافیتی یک هنر مبتنی بر نام است که مخاطبان دیگر هنرمندان گرافیتی را هدف قرار می‌دهد. این برخلاف هنر خیابانی است که در عوض بر اساس کلمات، تصاویر و نمادهایی است که مخاطبان عمومی را هدف قرار می‌دهد.

هنرمندان گرافیتی بر روی تبلیغ نام (یا برچسب خود) تمرکز می‌کنند، با این هدف که از سایر هنرمندان گرافیتی احترام بگیرند. این اساساً با انگیزه یک هنرمند خیابانی متفاوت است، که این است که هنر آنها توسط عموم مردم قدردانی شود.

تفاوت های حقوقی بین گرافیتی و هنر خیابانی

یکی دیگر از تفاوت‌های کلیدی بین هنر خیابانی و گرافیتی این است که هنر خیابانی معمولاً با اجازه انجام می‌شود. برای مثال، یک هنرمند خیابانی ممکن است با اجازه مالک ساختمان، یک نقاشی دیواری در کنار ساختمان بکشد.

این با گرافیتی متفاوت است که هنرمندان در عوض نام خود را در مکان‌های عمومی اغلب بدون اجازه برچسب گذاری می‌کنند. نقاشی بدون اجازه فرهنگ گرافیتی را تعریف می‌کند، زیرا هنرمندان گرافیتی احترام بیشتری برای نقاشی در مکان‌های پر خطر و غیرقانونی قائل می‌شوند. مثلا نقاشی روی قطار.

خاستگاه گرافیتی و هنر خیابانی

در حالی که گرافیتی یک اصطلاح هزار ساله است، گرافیتی معاصر در سال 1967 در فیلادلفیای آمریکا ظهور کرد. این گرافیتی به عنوان یک سرگرمی خلاقانه بر اساس نوشتن مکرر نام خود در فضای عمومی آغاز شد. جنبش هنر خیابانی در اواسط دهه 1970، مستقیماً از جریان گرافیتی متولد شد.این پیشرفت به دلیل پیگیری هنرمندان برای پیام‌ها و فرم‌های قابل دسترس، همراه با احیای برخی تکنیک‌های هنری (مانند شابلون‌های رنگ‌آمیزی شده با اسپری و چسب‌های کاغذی) اتفاق افتاد.

برای درک واضح‌تر تفاوت‌های بین گرافیتی و هنر خیابانی، بیایید نگاهی به چند نمونه از هر دو نوع هنر بیندازیم.

گرافیتی

برچسب‌ها

برچسب‌ها، رایج‌ترین سبک گرافیتی هستند و مسلماً نمادین‌ترین آنها هستند. این امضای تلطیف شده یک هنرمند گرافیتی است و اغلب نقطه شروع هر هنرمند گرافیتی است.

اگرچه برچسب‌ها معمولاً در خیابان‌ها انجام می‌شوند، اما آنها به عنوان هنر خیابانی در نظر گرفته نمی‌شوند، زیرا هدف آنها برقراری ارتباط با دیگر هنرمندان گرافیتی است. آنها همچنین اغلب بدون اجازه صاحب ملکی که روی آن نوشته شده اند انجام می‌شود.

تروآپ یا Throw up

پرتاب‌ها یکی دیگر از سبک‌های کلاسیک گرافیتی است که با حروف گرد که با دو رنگ نقاشی شده است مشخص می‌شود. پرتاب‌ها از جزئیات پیچیده اجتناب می‌کنند، زیرا طوری طراحی شده‌اند که در سریع‌ترین زمان ممکن نقاشی شوند. از این رو سبک گرد است.

باز هم، اگرچه اینها را در خیابان پیدا خواهید کرد، اما عمدتاً برای علاقه‌مندان به گرافیتی است. به‌علاوه، بر خلاف هنر خیابانی که بیشتر به تصویرسازی می‌پردازد، پرتاب‌ها حول تبلیغ یک برچسب گرافیتی می‌چرخند.

هنرهای خیابانی

نقاشی‌های دیواری

نقاشی‌های دیواری نوعی هنر خیابانی است که از تصاویر و گاهی حروف و نمادها به عنوان نمایش آثار هنری عمومی استفاده می‌کند.

نقاشی‌های دیواری می‌توانند اهداف مختلفی داشته باشند، مانند تبلیغات، ادای احترام به کسی یا چیزی، یا حتی به عنوان نوعی فعالیت.

این نوع آثار هنری عمومی در مقایسه با گرافیتی‌نویسی انگیزه‌های متفاوتی پشت خود دارند، زیرا نام هنرمند کانون اصلی یک نقاشی دیواری نیست.

نقاشی‌های دیواری بزرگ تقریباً همیشه با اجازه صاحب ساختمان نیز انجام می‌شود و گاهی اوقات هنرمندان برخلاف گرافیتی‌ها برای کار خود پول می‌گیرند.

نقاشی‌های دیواری در مقایسه با گرافیتی بسیار آسان‌تر در معرض دید عموم قرار می‌گیرند، زیرا به گونه‌ای طراحی شده‌اند که مخاطبان بیشتری از آن استقبال کنند.

خمیر گندم

گندم زنی یکی دیگر از روش‌های رایج هنر خیابانی است که از پوستر برای نمایش تصاویر در مکان‌های عمومی استفاده می‌کند.

این یک روش متداول برای برانگیختن مردم است که فکر کنند پوسترهای خمیر گندم گاهی اوقات تصاویر بحث برانگیز یا انتزاعی را نشان می‌دهند. آنها همچنین معمولاً توسط فعالان برای انتشار پیام‌ها و افزایش آگاهی عمومی در مورد هدف خود استفاده می‌شوند.

اگرچه خمیر گندم معمولاً بدون اجازه انجام می‌شود، زیرا هدف آن مخاطبان عمومی است و برچسب گرافیتی را تبلیغ نمی‌کند، اما به عنوان نوعی هنر خیابانی شناخته می‌شود.

انتشار آنلاین هنرهای خیابانی و گرافیتی

بسیاری از هنرمندان گرافیتی و خیابانی (به صورت ناشناس یا بدون نام) به منظور مستند کردن اقدامات موقت خود، از شبکه‌های اجتماعی استفاده می‌کنند و به طور فعال در وب مشارکت می‌کنند. از طریق این پلتفرم‌ها، آثار ایجاد شده در مکان‌های دور می‌توانند تنها در چند ساعت به هزاران بیننده دسترسی پیدا کنند. رسانه‌های اجتماعی ابزاری قدرتمند برای به اشتراک گذاشتن گرافیتی و هنر خیابانی با مخاطبان گسترده و جهانی است که به علاقه و ارزش این اشکال هنری کمک می‌کند. بدون شک، هنرمندان گرافیتی و خیابانی در مقایسه با سایر همتایان هنر معاصر، برای ایجاد شهرت به دروازه بانان دنیای هنر بسیار کمتر وابسته هستند.

جمع بندی

در هسته خود، گرافیتی و هنر خیابانی بسیار شبیه به هم هستند. هر دو جنبش دارای ریشه‌های سرکش و گفتمان مستقلی هستند که در فضای عمومی ترجمه می‌شود. رابطه گرافیتی و هنر خیابانی با دنیای هنر و شبکه‌های اجتماعی نیز قابل مقایسه است. تفاوت اصلی این دو هنر در این است: گرافیتی با خودی‌های جنبش ارتباط برقرار می‌کند، در حالی که هنر خیابانی با عموم مردم ارتباط برقرار می‌کند. این ویژگی‌ها به روش‌های مختلفی طنین انداز می‌شوند، از قوانین حرکات گرفته تا اشکال آثار هنری.

اگرچه گرافیتی و هنر خیابانی دائماً در حال تغییر هستند، ارزش‌های اصلی آنها احتمالاً دست نخورده باقی می‌مانند.هدف ما در یونویس این است که مخاطبان خود را در مورد آخرین تحولات در هنر به‌ روز نگه داریم. از نظر شما در این مورد نیز بسیار استقبال می‌کنیم، بنابراین اگر نظر یا سوالی در مورد مقالات گذشته یا آینده دارید، لطفاً برای ما کامنت بگذارید.

admin